Æskan - 01.09.1965, Blaðsíða 16

& 4# * * *
233$?
«
Risafugl.
í júní sl. var haldin alþjóðleg flugsýning á Le Bourget-flugvelli í París. Þar sýndu
nýja flugvél, er þeir nefna „Antonov 22“ og gekk vél þessi undir nafninu „dómkirkjan
andi“ meðal gesta sýningarinnar. Þessi risafugl er knúinn fjórum túrbínum, sem hver
leiðir 15 þúsund hestöfl. Búkur vélarinnar er 57 metra Iangur, vænghafið 64,4 metrar, og ve .
vegur um 250 tonn. í vöruflutningum ber vélin 80 tonn. Með þeirri hleðslu má fljúga he .
5.000 km leið með nærri 700 km hraða á klukkustund. En með minni hleðslu má fljúga v®*' ^
11 þúsund kílómetra án millilendinga. Ef vélin er notuð til farþegaflugs er reiknað me®>
hún taki 350—400 farþega, en í herflutningum 720 hermenn. Sagt er, að ekki sé unnt að
bef»
þessa vél saman við neina aðra flugvél. Stærsta farþegaþotan af DC-8 gerð gæti verið
unarbátur" risans, enda 100 tonnum léttari fullhlaðin.
Og áfram þaut jeppinn. Honum skilaði hratt eftir sól-
bökuðum þjóðveginum og spjó aftur undan sér þykkum
rykbólstrum, sem sunnangolan skemmti sér við að rífa
í sundur og blása burtu.
Það var komið fram undir miðaftan. Þau höfðu ekið
hvíldarlítið áfram, aðeins stanzað við og við og gætt sér
á nestinu, sem Sólrún hafði útbúið handa þeim, gengið
svolítið um til að liðka sig og haldið síðan af stað aftur.
Margoft hafði Danni spurt, hvort þetta væri Hof, þegar
þau nálguðust reisulega bóndabæi, en alltaf var sama
svarið: Nei, þetta var ekki Hof. Ekki svo að skilja að
Danna leiddist, öðru nær. Það var alltaf eitthvað nýtt
að sjá, og hann var ekki heldur þreyttur, en Elsa litla
var orðin þreytt. Hún hallaði höfðinu að öxl Danna og
steinsofnaði.
Danni ýtti varlega við handlegg mömmu sinnar. Sólrún
leit aftur. „Blessunin litla, hún er dösuð eftir þessa löngu
ferð. Reyndu að hreyfa þig ekki, Danni minn, svo að
hún vakni ekki. Henni veitir ekki af að hvíla sig,“ sagði
hún um leið og hún breiddi kápu, er hún hafði með-
ferðis, yfir telpuna.
276
„Þykir þér ekki óþægilegt, að Elsa sefur á öxlin11*
þér, Danni minn?“ spurði Geirmundur.
„Nei, nei, alls ekki,“ svaraði Danni, en í hjarta Sl1
var hann þakklátur fyrir, að Leifur og Palli voru lal1^,
í burtu. Það hefði verið óskemmtilegt að horfa fraina11
glottandi smettin á þeim núna.
Jeppinn sveigði út af þjóðveginum og þau óku e
afleggjara, er lá upp í dal með bröttum íjöllum ba°
megin. Þegar þau höfðu ekið stutta stund inn e ^
dalnum, víkkaði hann til muna og við blasti slétt ^
grösugt engi, sem skipt var sundur af lygnri, talsV
vatnsmikilli á. ^
„Jæja, hvernig lízt ykkur á? Þetta er Djúpidaln1
bráðum erum við komin heim,“ sagði Geirmundui'-
Sólrún og Danni horfðu eftirvæntingarlull út um glU®
ana á jeppanum.
„Er silungur í ánni?“ spurði Danni. ^
„Já, og meira að segja lax líka,“ svaraði Geirmu11
„Hvaða stórbýli er þetta?“ spurði Sólrún og belltl
hvíta liúsaþyrpingu með rauðum þcikum, er stóð 11
lítilli liæð norðanmegin í dalnum. w.
„Þetta er Hof. Við erum að koma heirn," sag®1
mundur og leit brosandi í augu Sólrúnar.