Æskan - 01.02.1967, Blaðsíða 7

‘íhrifum svæfingalyfsins. Þeir sjá uppskurðinn, en verða
ekki varir við neinn sársauka. Þetta ástand, sem mér
fannst svo einkennilegt,. var að engu leyti frá mér runn-
'ð. Það var hristingurinn, sem gerði allan sársauka og
hræðslu að engu. Þannig er þetta sennilega hjá öllum
dýrum, sem drepin eru af kjötætum, og sé þessu þannig
farið, er það vissulega kærleiksverk hins miskunnsama
skapara, til þess að lina þjáningar á dauðastundinni.
Þegar ég sneri mér lítið eitt, til þess að losa mig við
annan framfót ljónsins, sem hvíldi þungt á höfði mér,
Sa ég að augu ljónsins beindust nú að jDjóninum Mebalwe,
sem bjóst til Jress að skjóta Jrað úr tíu eða fimmtán skrefa
I jíirlægð. En gamla tinnubyssan brást. Skotið hljóp ekki
Ur henni. Ljónið réðst þegar á Mebalwe og beit hann í
laerið. Þá hljóp nærstaddur svertingi til og stakk ljónið
nieð spjóti sínu þar sem Jxið lá ofan á Mebalwe. Þá sneri
það enn einu sinni við og ætlaði að ráðast á svertingjann,
en datt Jrá dautt til jarðar.
Allt þetta gerðist í rnjög skjótri svipan í einhvers konar
dauðatryllingi hjá lj óninu.
Daginn eftir efndu svertingjarnir til hátíðar og kveiktu
á ljónsskrokknum, sem Jjeir kváðu Jjann stærsta, sem
þeir hefðu séð.
Eftir viðureign mína við ljónið, var herðablaðið möl-
hiotið og á vinstri upphandlegg voru ellefu djúp för eftir
tennur þess.“
Þannig skrifaði Livingstone í dagbók sína. En þetta var
Inónið varpaði Livingstone til jarðar og læsti klóm sínum
í öxl hans.
Livingstone læknaði marga af íbúum frumskóganna.
ekki erfiðasta raun hans. Á næstunni mættu honum enn
meiri vandamál, vandamál, sem mjög erfitt var að ráða
fram úr. En dag eftir dag og viku eftir viku fékk Living-
stone að reyna, að Guð var með þeim.— Eftir að hafa
boðað svertingjunum í Mabotsa-dalnum fagnaðarerindið
um Jesúm Krist um nokkra hríð, langaði hann að fara með
konu sína, Maríu, og börnin sín þrjú, Róbert, Agnesi og
Tómas litla yfir stóra og mikla eyðimörk og freista Jjess
að komast að hinu stóra stöðuvatni Ngami. Þau lögðu af
stað í stórum vögnum, sem dregnir voru af uxum. Mebal-
we varð eftir og reyndi eftir megni að vera trúr þjónn
og lærisveinn Jesú.
En ferðin yfir eyðimörkina reyndist erfiðari en Living-
stone hafði gert sér grein fyrir. Hann hafði áður farið
yfir Kalaharieyðimörkina að vatninu með enskum vini
sínum.
En nú hafði farið illa. Nú voru Jreir orðnir villtir, vatns-
birgðirnar á Jirotum og svo langt sem augað eygði var
ekkert nema eyðimörk og aftur eyðimörk. Hvað yrði nú
um þá? Og hvað yrði um blessuð börnin?
Næsti kafli heitir: Vatnslaus í eyðimörkinni. ^