Æskan - 01.02.1967, Blaðsíða 41

B28SS85ssjgo.o.oSSjo.gsg?og
>*0*0«0*0*0»0i
•o*o*o«o«o*i
DÝRAHEIMAR H HEIÐA — Framhaldíssaéa í mynclitm.
Byggja allir
fuglar sér
hreiður?
Nei. sjófuglar, til dæmis álka
°8 lundvía, gera það ekki, og
ekki ein tegund hrafna, Nætur-
rafninn (ekki tii hér á Iandi).
irandlóan krafsar saman
n°kkrum steinum áður en hún
'erpir og gaukurinn verpir
®lnum cggjum í hreiður smá-
u8la, og byggir aldrei hreiður
siáifur.
Bru slöngur
slímugar og
óhreinar?
j ei, slöngur eru mjög hrein-
egar. Búkur slöngunnar er
°S kaldur viðkomu, ekki
^ 1 rt Og snert sé við ungum,
a Un> trjábol. Snákurinn er ai-
8engUr
lelst
víða í Evrópu. Hann
til beirra skriðdýra, sem
og,laSt stöngur. Snákurinn, eins
4u**r« slöngur, er sívalur og
Sa Uualaus. Hann er klæddur
<ln8andi hornskipti, það
l>úð at>n 'osar «ÍB vit* yzta lag
ho ar'nnar > einu lagi, en nýtt
1 aS myndast. Höggormur-
er önnur algeng slanga.
er einkum hættulegur
oC ‘'ýeum og börnum. Högg-
r*nn notar eiturtennur sín-
49. ÞEGAR Heiða vaknar næsta morgun, áttar hún sig ekki strax á því hvar hún er stödd. Brátt
man hún, að hún er komin til borgarinnar. Hún klæðir sig, gengur út að glugganum og skyggnist
út. En hún sér þá aðeins veggi og glugga húsanna andspænis. Engin fjöll og engin blóm eru nú
sjáanleg. — 50. KENNARINN kemur til að kenna telpunum. Ungfrú Rottenmeier hefur sagt kenn-
aranum frá vankunnáttu Heiðu. „Ég tel víst, að ómögulegt verði að Iáta þær fylgjast að,“ segir
hún. „Ég mun skrifa til herra Sesemans, að barninu verði skilað aftur heirn til sín.“ En kennar-
inn er gætinn maður og rasar aldrei um ráð fram. „Við byrjum nú á stafrófinu og sjáum svo
hvernig gengur.“ Ungfrúin er samt staðráðin i því að iosna helzt strax við Heiðu af heimilinu.
51. í MIÐRI kennslustund rís Heiða á fætur og hleypur til dyra. Það kveða við brak og brestir, og
ungfrúin kemur æðandi inn. Bækurnar og borðdúkurinn liggja á gólfinu og blekið flæðir um gólf-
ið. „Það er auðvitað þessi stelpa, sem hefur gert þctta,“ hrópar hún. Klara segir að Ileiðu hafi
orðið á að grípa í borðdúkinn, þegar hún flýtti sér út til þess að horfa á eftir vagni, sem fór um
götuna. Ungfrú Rottenmeier hrópar urn leið og hún hleypur niður stigann: „Hún skyldi þó ekki
vera strokin?" — 52. HEIÐA stendur í útidyrunum. „Ekki nema það þó, hlaupa burt úr kennslu-
tíma,“ atyrðir hún Heiðu. „Mér fannst ég heyra þyt í trjánum, en nú heyri ég það ekki meir.“
Heiða horfir á eftir vagninum. „Kannski var það hvinur í hjólunum.“ Ungfrú Rottenmeier nær
ekki upp í nefið á sér fyrir reiði: „Komdu upp á loft og sjáðu hvað þú hefur gert af þér. Slíkt
má ekki koma oftar fyrir hér. Ef þú getur ekki setið kyrr, þá bind ég þig fasta við stólinn."
>nn
Hann
litl
i*ssssssssssssssssssssssssssss<
ar þegar hann þarf að verja
aig cða drepa dýr sér til matar.
Um Ieið og hann heggur tönn-
unum, þrýstist eitrið inn í sár-
ið. Gleraugnaslangan er einna
hættulegust allra eiturslangna.
Ilún drepur margt manna ár-
lega í Asíu.
«sssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssss:
Skrifið eftir verðlista
yfir leiltaramyndir
og bœkur
F rxm.erh.jai-
llHSl’ð
Lækjargötu 6A.