Æskan

Árgangur

Æskan - 01.02.1967, Blaðsíða 41

Æskan - 01.02.1967, Blaðsíða 41
B28SS85ssjgo.o.oSSjo.gsg?og >*0*0«0*0*0»0i •o*o*o«o«o*i DÝRAHEIMAR H HEIÐA — Framhaldíssaéa í mynclitm. Byggja allir fuglar sér hreiður? Nei. sjófuglar, til dæmis álka °8 lundvía, gera það ekki, og ekki ein tegund hrafna, Nætur- rafninn (ekki tii hér á Iandi). irandlóan krafsar saman n°kkrum steinum áður en hún 'erpir og gaukurinn verpir ®lnum cggjum í hreiður smá- u8la, og byggir aldrei hreiður siáifur. Bru slöngur slímugar og óhreinar? j ei, slöngur eru mjög hrein- egar. Búkur slöngunnar er °S kaldur viðkomu, ekki ^ 1 rt Og snert sé við ungum, a Un> trjábol. Snákurinn er ai- 8engUr lelst víða í Evrópu. Hann til beirra skriðdýra, sem og,laSt stöngur. Snákurinn, eins 4u**r« slöngur, er sívalur og Sa Uualaus. Hann er klæddur <ln8andi hornskipti, það l>úð at>n 'osar «ÍB vit* yzta lag ho ar'nnar > einu lagi, en nýtt 1 aS myndast. Höggormur- er önnur algeng slanga. er einkum hættulegur oC ‘'ýeum og börnum. Högg- r*nn notar eiturtennur sín- 49. ÞEGAR Heiða vaknar næsta morgun, áttar hún sig ekki strax á því hvar hún er stödd. Brátt man hún, að hún er komin til borgarinnar. Hún klæðir sig, gengur út að glugganum og skyggnist út. En hún sér þá aðeins veggi og glugga húsanna andspænis. Engin fjöll og engin blóm eru nú sjáanleg. — 50. KENNARINN kemur til að kenna telpunum. Ungfrú Rottenmeier hefur sagt kenn- aranum frá vankunnáttu Heiðu. „Ég tel víst, að ómögulegt verði að Iáta þær fylgjast að,“ segir hún. „Ég mun skrifa til herra Sesemans, að barninu verði skilað aftur heirn til sín.“ En kennar- inn er gætinn maður og rasar aldrei um ráð fram. „Við byrjum nú á stafrófinu og sjáum svo hvernig gengur.“ Ungfrúin er samt staðráðin i því að iosna helzt strax við Heiðu af heimilinu. 51. í MIÐRI kennslustund rís Heiða á fætur og hleypur til dyra. Það kveða við brak og brestir, og ungfrúin kemur æðandi inn. Bækurnar og borðdúkurinn liggja á gólfinu og blekið flæðir um gólf- ið. „Það er auðvitað þessi stelpa, sem hefur gert þctta,“ hrópar hún. Klara segir að Ileiðu hafi orðið á að grípa í borðdúkinn, þegar hún flýtti sér út til þess að horfa á eftir vagni, sem fór um götuna. Ungfrú Rottenmeier hrópar urn leið og hún hleypur niður stigann: „Hún skyldi þó ekki vera strokin?" — 52. HEIÐA stendur í útidyrunum. „Ekki nema það þó, hlaupa burt úr kennslu- tíma,“ atyrðir hún Heiðu. „Mér fannst ég heyra þyt í trjánum, en nú heyri ég það ekki meir.“ Heiða horfir á eftir vagninum. „Kannski var það hvinur í hjólunum.“ Ungfrú Rottenmeier nær ekki upp í nefið á sér fyrir reiði: „Komdu upp á loft og sjáðu hvað þú hefur gert af þér. Slíkt má ekki koma oftar fyrir hér. Ef þú getur ekki setið kyrr, þá bind ég þig fasta við stólinn." >nn Hann litl i*ssssssssssssssssssssssssssss< ar þegar hann þarf að verja aig cða drepa dýr sér til matar. Um Ieið og hann heggur tönn- unum, þrýstist eitrið inn í sár- ið. Gleraugnaslangan er einna hættulegust allra eiturslangna. Ilún drepur margt manna ár- lega í Asíu. «sssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssss: Skrifið eftir verðlista yfir leiltaramyndir og bœkur F rxm.erh.jai- llHSl’ð Lækjargötu 6A.

x

Æskan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Æskan
https://timarit.is/publication/383

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.