Æskan - 01.03.1967, Síða 29

Valentína lagði stund á verkfræði
Vlð háskólann, með vefnaðariðn sem
scrgrein. Nú hafði hún rneiri frí-
stundir eða réttara sagt hafði í fyrsta
Slr>n frístundir, síðan hún byrjaði
nám sitt.
hin af vinkonum hennar sagði þá
einu sinni við hana: „Hvernig væri
þú, sem ert svo liuguð og dugleg,
legðir fyrir þig fallhlífarstökk," alveg
eins og þetta væri það sjálfsagðasta
irístundastarf! En Vaíentína, sem allt-
al hafði verið voguð, íékk strax
ahuga. Hún lét innrita sig sem sjálf-
boðaliða á fallhlífarstökksskóla. Þar
^yrjaði Valentína æfingar, og það
^om að því að hún stökk út í fallhlíf
1 íyrsta sinn, og upplifði það, sem
°hum fallhlífastökkvurum finnst vera
það fegursta af öllu saman, sem sé,
að hanga í fallhlífartaúgunum, þegar
iallhlífin hefur opnast og svífa milli
himins og jarðar í svo mikilli þögn,
að maður getur heyrt hjarta sitt slá,
°g svo óendanlega fagurt að sjá jörð-
uia breiða úr sér í allar áttir fyrir neð-
an sig.
Kennarinn við skólann var mjög
strangur, og sagðist verða að vera það,
1,1 þess að nemendurnir yrðu færir
l)m að leysa af hendi sams konar afrek
°g flokkurinn, sem Gagarín var val-
hin úr.
Valentína varð fljótt mjög leikin í
iallhlífarstökkum, og ekki leið á
lnngu, að hún skrifaði til yfirvald-
anna í Moskvu beiðni um að komast
1 þann flokk, sem þá var verið að æfa
111 geimferða. Þetta var víst full
ðjarft!
En j)á kom skeyti frá Moskvu, um
að Valentína ætti að koma strax til
,l'l ingastöðvarinnar.
úað var sunnudagur, þegar Valen-
tlna kom á ákvörðunarstað, og allt
var hljótt á hótelinu, þar sem geim-
‘Gingaflokkurinn bjó. Margir þeirra
'águ
í sólstólum og sleiktu sólskinið,
en aðrir voru að spila billjard.
^ngur maður tók á móti Valen-
tlnu og bar töskurnar hennar, en
sagði með stríðnislegu brosi í augum:
Vetrarstarf í garðinum
Bezt cr að snyrta trén til meðan l>au
eru Jjlaðlaus. I>ar sem trén vaxa í görð-
um er auðvelt að ráða útllti og lögun
þeirra með ]>ví að klippa ]>au til, láta
greinarnar vísa upp á við og gera trén
keilumynduð að ofan. Falleg tré eiga
að vera mcð einum aðalstoí'ni og siðan
smærri greinar út frá honum.
Helztu runnar liér eru rifs- og sól-
berjarunnar. Ef ]>essar tegundir eru
látnar vaxa óáreittar, lianga ]>ær allar
niður og gefa garðinum útlit vanhirðu
og smekkleysis.
En sé runnunum lialdið vel klippt-
um, myndast beinar og hrcinar línur
í garðinn — hann verður til ánægju
og yndisauka.
Á veturna á því að klippa runnana.
Sólberin hafa mjúkan og meyran stofn
og leggjast fljótt niður. Bezt er þvi að
klippa talsvert ofan af þeim fyrstu ár-
in og jafn'framt greinarnar til hlið-
anna.
Runnar, sem bera árlega mikið af
berjum, þurfa að fá mikinn áburð
snemma á vorin. Það gerir tvennt i
senn: eykur þroska þeirra, og skor-
dýralifið skemmir þá miklu síður. Ef
allt er með felldu, þá búa trén sér sjálf
vörn við ásókn skordýranna, en þá
þarf næringargjöfin að vera i fullu
samræmi við eðlilega þörf trésins.
Bezta næring trjánna cr í búfjár-
áburðinum. Breiða ætti liann vel ó
moldina fyrir vorið og stinga síðan upp
áburðinn og moldina og blanda vel
saman. Ekki má þó stinga svo djúpt,
að ræturnar skaddist. Rætur trésins ná
vítt út og ná því næringunni, þó að
áburðurinn liggi ekki við stofninn. En
munið, að áburðinn má aldrei vanta.
Jón afi.
„Komdu með mér, ég skal vísa þér á
herbergið þitt.“
Um leið og hann opnaði hurðina á
herberginu brosti hann stríðnislega,
og þá sá Valentína, að þetta myndi
vera brúðaríbúðin í hótelinu eða
hjónaherbergi, þar sem henni væri
ætluð íbúð.
Þessi ungi maður var geimtarinn
Andrian Nikolajev, sem seinna varð
eiginmaður Valentínu.
Næsta dag byrjaði Valentína æfing-
ar, og þar voru fleiri stúlkur, sem
eins og hún höfðu sótt um að verða
þjálfaðar fyrir geimferðir. Æfingarn-
ar voru harðar og erfiðar. Tíminn
leið og þar kom að því, að Valentína
var valin úr stúlknahópnum, sem hin
færasta í þessa þrekraun og mestu
ævintýraferð, sem nokkur kona hefur
ennþá farið í heiminum til ]>essa
dags.
Valentína er nú 29 ára, og 4 mán-
uðum eftir geimferðina voru þau
Andrian Nikolajev gefin saman í
hjónaband og eignuðust á sínum tíma
litla dóttur, sem heitir Elena. L. M.
Hver getur nú
reiknað?
Gyðingurinn átti vitanlega að
taka alla frídagana frá fyrst og
gæta svo að hvað þriðjungur-
inn af því, sem eftir var, eru
ma'rgir sólarhringar — ef liann
befði kært sig um að reikna
nær sanni. Ónákvæmt yrði það
samt, þvi að tvennir hvíldar-
dagar eru taldir með ]>essum
siðustu 14 dögum. En gæti ekki
einhver lesandinn reiknað hvað
marga sóiarhringa lrann vinnur
sjálfur á ári, hvað iengi hann
er að horða og klæða sig — eða
bve mörg ár hann er búinn að
sofa? Reyna mætti það, þó það
yrði ekki nákvæmt. Hvcr Veit
ncma einhver geti reiknað svip-
að og Gyðingurinn og „sannað"
um leið, að liann befði „sjálf-
sagt aidrei" sofið!