Æskan - 01.09.1967, Síða 12

SJEVflR var undarlegur drengur.
itt sinn bjó ekkja í litlu húsi, sem stóð inni á milli
fjallanna fyrir sunnan Dublin. Eiginmaður hennar
dó, þegar börn þeirra tvö voru enn á æskuskeiði.
Þau nefndust Birgitta og Sævar.
Sævar var undarlegur drengur. Hann olli móður sinni
og systur miklum vandræðum með hrekkjum sínum og
stríðni. Jafnvel húsdýrin sluppu ekki við ertingar hans og
kvalræði, sem hann virtist þó álíta gaman eitt.
„Sævar. Hættu að toga í veiðihárin á kettinum,“ sagði
móðir hans. En um leið og hann hætti að stríða kettinum,
fór hann að kippa í rófuna á hundinum.
Uppáhaldshæna Birgittu hét Kjúkka og skemmtilegasta
verkið daglega var að fara út í hænsnakofa til að leita að
eggi. En þegar Birgitta kom þangað einn daginn, lá
Kjúkka á gólfinu með samanbundna fætur og brotið egg
við hlið hennar. í því bili kom Sævar í dyrnar og kallaði:
Kjúkka, Kjúkka, Kjúkka." Birgitta brá snöggt við, greip
eggið og þeytti því beint á nef hans, svo að innihald þess
klíndist út um allt andlitið. Nú var það Birgitta, sem hló,
meðan Sævar hreinsaði eggjaklístrið framan úr sér.
Kvöld eitt fór Una út að sækja mó til eldiviðar. Birgitta
var mjög þreytt og sagði við bróður sinn: „Gerðu engan
hávaða, Sævar, því ég er þreytt og vil fara að sofa.“
Varla var Birgitta lögst til hvíldar, þegar Sævar fór að
berja saman skörungnum og eldtöngunum í eldhúsinu
og kallaði síðan eins hátt og hann gat: „Systir góð. Sofðu
nú rótt, í alla nótt.“
í því bili kom móðir þeirra inn, en skömmu síðar var
drepið á dyr. „Kom inn,“ kallaði Una. „Stattu úti,“ kallaði
Sævar, sem stóð og hallaðist upp að hurðinni. Una kippti
honum frá dyrunum og inn kom skringilegur gamall karl
með sítt, hvítt skegg og svo var hann í skósíðri yfirhöfn.
„Vertu velkominn," sagði Una, setti stól í grennd við
eldstóna og bauð gamla manninum sæti þar. Sævar ætlaði
að kippa stólnum burtu, en gamli maðurinn var þá aðeins
handfljótari, greip stólinn föstu taki og leit aðvörunar-
augum á hinn unga mann.
„Það er svalt úti,“ sagði gamli maðurinn. „Ég gleðst
yfir því að mega verma mig við þennan notalega eld.“
Una rétti honum nú bolla með heitri mjólk og sagði:
„Gerðu svo vel og drekktu þetta.“
Sævar ýtti nú á handlegg gamla mannsins í þeim til-
gangi að láta mjólkina hellast niður, en margt fer öðru-
vísi en ætlað er. Hann hélt bollanum stöðugum, leit klók-
indalega til Sævars og hellti svo skyndilega dálitlu af
mjólkinni niður á beran fót hans.
„Æ, þú brennir mig,“ hrópaði Sævar upp yfir sig.
„Sá, sem hrekkir aðra, verður að þola eitthvað sjálfur,"
sagði gamli maðurinn, tók litla flösku fram undan yfir-
höfn sinni, lét nokkra dropa leka úr henni niður á fót
Sævars og jafnskjótt hvarf sviðinn.
Gamli maðurinn var raunar huldumaður og réð yfir
miklum töframætti.
Nú kallaði Birgitta innan úr svefnherberginu: „Mamma,
brenndist Sævar mikið?“ Henni þótti mjög vænt um bróð-
ur sinn, þrátt fyrir ertni hans.
HVAÐ HEITIR LANDIÐ?
Hér hleypum við af stokkun-
um nýrri verðiaunaþraut, sem
við vonum að eigi eftir að
verða vinsæl, ekki síður en
þrautin „Hver þekkir borgina?"
sem við höfum nú lagt á hill-
una fyrst um sinn. Þessi nýja
verðlaunaþraut er svipuð hinni
að því leyti, að nú eigið þið
að þekkja lönd, sem við birt-
um myndir frá, og með hverri
mynd verða nokkrar skýringar
um viðkomandi land ykkur til
hjálpar. Svarið skal senda til
ÆSKUNNAR fyrlr 25. október.
í hvert sinn eru veitt sex bóka-
verðlaun fyrir rétt svör, og ef
mörg rétt svör berast, verður
dregið um verðlaunin.
Hvað heitir landið?
Land þetta er 450.000 fer-
kílómetrar. íbúar eru um 7*4
milljón. I landinu er konungur
og þingbundin stjórn. Norður-
hluti iandsins er hálendur, en
láglendi með ströndum fram.
Mikil vatnsorka og mörg raf-
orkuver eru í landinu. Úthafs-
loftslag er á vesturströndinni,
en annars staðar meginlands-
loftslag. Helmingur landsins er
vaxinn skógi. Mikill trjáiðnað-
ur, timbur, pappír og eldspýt-
ur. Rafmagn í stað kola, raf-
knúnar járnbrautir og stórar
skipasmíðastöðvar eru víða.
Nærri helmingur allrar þjóð-
arinnar starfar að iðnaði. Höf-
uðborg landsins stendur að
nokkru leyti á hólmum i vatni
einu fögru.
320