Æskan - 01.09.1967, Síða 43

KÆRA ÆSKA. Ég hef keypt þig í tvö ár og ætla hér að nota
tækifærið og þakka þér fyrir alla skemmtunina og fróðleikinn, sem
bu hcfur veitt okkur hér á heimilinu. Ég sé að þú ert tilbúin til
aS fræða okkur um allt á milli himins og jarðar, og nú langar mig
svo ósköp mikið til að þú segir mér eitthvað um Bítlana. Ég veit
sæmilega mikið um líf og starf þeirra ntí síðustu árin, eða síðan
«g fór að kaupa Æskuna, en það sem mig langar mest til að heyra
®r um fyrstu ár þcirra, þegar þeir stofnuðu hljómsveitina og þegar
beir slógu fyrst í gegn. Ef þú getur orðið við þessum óskum mínum,
væri gaman að fá myndir af þeim félögum frá þeim árum. Með
beztu kveðju. — Sjöfn.
Svar: Það eru fleiri kaupendur en liún Sjöfn, sem að undanförnu
bafa óskað eftir upplýsingum um fyrstu ár Bítlanna. Alls munu
yfir 50 slík bréf liafa borizt til hlaðsins síðustu mánuðina, og
sjáum við okkur ekki annað fært, en að verða við óskum svona
stórs hóps.
Ævintýrið um Bitlana liófst í iðnaðarborginni Liverpool á stríðs-
árunum siðari. Þeir John Lennon og Ringo Starr eru fæddir árið
1040, Paul McCartney 1042 og George Harrison 1943. Allir fjórir
álust ])eir upp við þröng kjör og sáu fram á erfiða lífsbaráttu.
Árum saman barst raust Johns Lennons út úr litlu húsi, en áheyr-
cndur hans — reiðir nágrannar — launuðu lionum aðeins með hróp-
hm og skömmum. John liitti Paul McCartney eitt sinn á samkomu,
°g þeir komust fljótt að raun um, að þeir liöfðu sameiginlegan
áhuga á gitarleik. Brátt voru þeir farnir að hittast á hverju kvöldi
°g spila saman. Þeir gerðust ])átttakendur i hljómsveit og komu
opinberlega fyrst fram árið 1055. Sá þriðji liinna væntanlegu Bítla
'ar George Harrison. Hann liafði verið i sama bekk og Paul Mc-
Cartney i þrjú ár, þegar bann loks játaði 1058, að hann hefði alltaf
innst inni iangað til að leika með ])eim. George vakti ekki einungis
athygli fyrir gítarleik sinn heldur einnig klæðaburð. John Lennon
yar með snotran cnnislokk, en George var þegar tekinn að ganga
1 spjátrungslegum fötum, sem minntu á tizku liðins tima. Bitlarnir
hrðu að visu mjög skyndilega frægir, en að haki frægðarinnar lá
hiargra ára erfið og markviss vinna. Ringo Starr kom siðaslur til
hljómsveitarinnar. Ringo, sem heitir raunar Richard Starkey, ólst
upp í Dingk, sem er eitt af fátækrahverfum Liverpoolborgar. Ævin-
týri lífs hans hófst, þegar hann 18 ára að aldri fékk trommusett í
jólagjöf. Þar með liófst langur ferill Ringos í livcrri Liverpool-
hljómsveitinni á fætur annarri. Um þetta leyti var Pete Best tronnnu-
lcikari Bitlahljómsveitarinnar. Hann var sannkallað kvennagull.
Hann varð til ]>ess, að stúlkurnar hópuðust að liljómsveitinni. Vorið
1960 fengu Bítlarnir óvænt lilhoð um að leika i Hamborg. Þar urðu
þeir að keppa um hylli gestanna við áfengi, sem flóði um öll borð,
og ómerkilegan nektardans. Þeir vissu, að allt valt á þvi, að þeir
lékju vel, og ]>að gerðu þeir — allt upp i tólf tima á dag og fengu
lítil laun fyrir. Þeir reyndu einnig að vekja athygli á annan liátt.
Þeir gengu í gömlum og rytjulegum fötum — þótt John Lennon
tæki reyndar einu sinni upp á því að fara upp á hljómsveitarpallinn
í sundskýlu einni fata, og Hamborgarbúar fóru að veita Bítlunum
eftirtekt. Meðan þeir voru ráðnir i Hamborg, voru Bitlarnir fimm
talsins. En einn daginn kom lögreglan í lieimsókn og tilkynnti þeim,
að þeir væru einum of margir. Þeir komust sjálfir að sömu niður-
stöðu seinna, en ]>að er önnur saga. George Harrison var visað úr
landi, þvi að hann hafði unnið með atvinnuleyfi, sem hann var of
ungur til að fá. George, sem var aðalgitarleikari hljómsveitarinnar,
notaði kvöldið fyrir brottförina til að kenna Jolin raddir sínar og
hljóma. Meðan þeir voru í Hamhorg hittu John og Paul öðru hverju
Ringo Starr. Hann lék þá með annarri hljómsveit og sat venjulega
á pallinum „úrillur og spennandi“ á svipinn. Ringo hafði breiða,
gráa rák i dökku hárinu, og ef hann liegðaði sér undarlega, þá var
það gert í ákveðnum tilgangi. Það var mikilvægt að skera sig úr
hópnum i hinni hörðu samkeppni í heimi danslaganna. Þótt þeim
gengi vcl í Hamborg, hafði það ekkert að segja heima í Liverpool.
Það var enginn áberandi munur á Bitlunum og hinum mörgu
rytmahljómsveitum borgarinnar. Það var þá helzt, að þeir væru
rytjulegastir allra. Þeim gekk illa að fá vinnu, þeir liöfðu engan
umboðsmann, og megninu af frístundum sínum vörðu þeir til að
minnast betri daga i Hamborg. Það var þeim nokkur hjálp, að þeir
fengu öðru liverju að leika i kjallaranum The Cavern (Hellirinn),
351