Æskan

Árgangur

Æskan - 01.11.1971, Blaðsíða 40

Æskan - 01.11.1971, Blaðsíða 40
Rím-Lalli og jólasveinarnir Ævintýri — Skárra er það nú aðfangadagskvöldið! Lalli stóð i bæjardyrunum og andvarpaði, þegar hann sá snjóinn koma í flygsum neðan frá, sjó og þeytast i rokum fyrir bæjar- kambinn og upp í sund. Það var eins og það kæmu aldrei almennileg jól núna — ekki eins og jólin voru meðan hann pabbi lifði. Jæja, reyndar hafði hann afi nú dregið ýmislegt að úr kaupstaðnum og svo hafði verið skorinn kálfur í fyrradag, og mamma hafði soðið hangikjöt og steikt og bakað, og systur hans höfðu verið á eilífum þön- um, ákaflega íbyggnar og merkilegar. Jú, eiginlega hafði nú margt verið gert fyrir jólin — en ekki eins og þá . .. „Einu sinni var annað þó, áður en pabbi fórst í sjó,“ tautaði Lalli. Honum var svo tamt að tala í Ijóðum, að fólk var farið að kalla hann Rím-Lalla. Allt í einu heyrði hann fallegan hljóm, sem hann kann- aðist við, handan yfir ásinn, þar sem þorpið var. Hljóðið kom skrykkjótt og heyrðist illa, því að vindhviðurnar utan af sjónum komu á móti. Hljóðið var frá kirkjuklukkunum i Galtarvík. Það var verið að hringja inn jólin. Rím-Lalli sneri sér við í dyrunum til þess að fara inn. Það sá aðeins votta ofurlítið fyrir dagsbirtunni í vestri, og honum varð kalt að standa þarna i nepjunni i bæjar- dyrunum. Hann sópaði af sér snjóinn og fór inn í stofu. Nei, sjáum til! Systurnar voru þá búnar að kveikja á kert- unum á jólatrénu, sem hann hafði fengið. Það glitraði á stóra stjörnu á toppnum — það var stjarnan, sem hann pabbi hans hafði komið með einu sinni, þegar hann fór til Reykjavikur. — Gleðileg jól! mamma, kallaði hann fram i eldhúsið, en þar stóð móðir hans yfir pottum og pönnum. Hún óskaði þess sama og bað hann um að setjast við borðið hjá honum afa sinum, því að nú kæmi maturinn undir eins. Það var ekki amalegt að fá jólamatinn! Afi las borðbæn og minntist pabba — mamma varð svo vot um augun, að Rim-Lalli starði ofan i grautardiskinn sinn. Hann kunni ekki við að sjá hana svona. Þetta var þung stund, en Lalli vissi, að það átti að vera svona. En svo brosti mamma til hans og sagði: — Þú mátt ekki vera svo gráðugur í matinn, að þú gleymir að ríma, Lalli. Það er svo langt síðan ég hef heyrt þig tala í hendingum núna! „Ég ríma léttast er maginn mettast," svaraði Rím-Lalli, og þá hlógu allir, og svo var haldið áfram að snæða. Jú, það var margt gott á borðinu. Kannski ekki alveg eins gott og í gamla daga, en samt... Eftir matinn fóru þeir að tala saman, hann afi og Rim- Lalli, alveg eins og Lalli væri fullorðinn maður. Afi hafði kveikt i pipunni sinni, sem hann srierti aldrei nema á jólunum og páskunum, og tóbaksreykurinn smaug milli greinanna á jólatrénu og Ijósin blöktu. Litlu systurnar höfðu búið sér til ofurlitla rauða jólasveina úr ullargarns- afgöngum, og þeir dingluðu í bandi á jólatrénu, og það var alveg eins og þeir væru að tala saman. — Heyrðu, afi, sagði Rím-Lalli allt I einu. — Hefur þú nokkurn tíma séð jólasvein? Afi brosti í kampinn. — Mja-á! segir hann. — Ég skal ekki segja, að ég hafi séð þá, en ég veit, að þeir eru til. Og ég er viss um, að þeir eru að halda jólin núna, alveg eins og við. Mamma kom inn með kaffið og litlu systurnar komu inn með kúfaða diska af jólabrauði. Mikið Ijómandi var það gott. „Sælgætið hreina er sætt kaffi og kleina,“ sagði Rím-Lalli með fullan munninn af kleinum. Jæja, þau sátu nú lengi yfir góðgerðunum og töluðu um daginn og veginn. Rím-Lalli hafði dregið svo mikið á bát- inn, að honum var orðið bumbult. Hann geispaði og teygði úr sér. Það var svo skrítið þetta — maður varð alltaf svo þreyttur eftir jólamatinn, að þegar jólakvöldið loksins kom 38
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100

x

Æskan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Æskan
https://timarit.is/publication/383

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.