Æskan - 01.04.1972, Síða 2

I
nilllllllHlilllliillillllill.nl |iiliiillIlllllllllilllllllllillllilliiliiliiliilllliiliiliilli|iilllliiliillililllllilliililllllllllllllllllllllllllliiiiilllllillllllliillllliBllllllililliiliii;i|iiiii|iiiiiiii|ii|iiliiiiiliili;iiiiiii'iliiliiliili-*>i|'11 1
73. árg.
4. tbl.
Ritstjóri: GRÍMUR ENGILBERTS, ritstjórn: Lækjargötu 10A, sími 17336, heimasími 12042. Framkvæmdastjóri: KRISTJÁN
GUÐMUNDSSON, skrifstofa: Lækjargötu 10A, heimasími 23230. Útbreiðslustjóri: Finnbogi Júlíusson, skrifstofa: Lækjar-
götu 10A, sími 17336. Árgangur kr. 500,00 innanlands. Gjalddagi: 1. apríl. í lausasölu kr. 60,00 eintakið. — Utaná-
skrift: ÆSKAN, pósthólf 14, Reykjavík. Póstgíró 14014. Útgefandi Stórstúka íslands. Prentun: Prentsmiðjan ODDI hf.
Aprf
1972
Falleg
bréfamappa
Skerið mynd 1 út úr þunnum pappa
nákvæmlega eins og sýnt er á mynd-
inni. Málin, sem þar eru sett, eru öli i
sentimetrum. Gerið síðan riss i papp-
ann, þar sem punktalínurnar sýna, svo
að brotin verði bein og falleg, þegar
þið brjótið möppuna saman. Mynd 2
sýnir möppuna eftir að hún hefur verið
brotin saman. Ef þið viljið gera möpp-
una vel sterka, þá límið þið léreftsræm-
ur yfir brotalínurnar að innanverðu.
Mynd 3 sýnir uppástungu að skreyt-
ingu á möppunni. Blómið er klippt úr
mislitu taui og limt á möppuna. Klipp-
ið fyrst mynztur úr pappír og léreftið
svo eftir því. Gætlð þess að bera ekki
nema litið af limi á tauið áður en þið
límið það á möppuna, þvl að annars
getur það drepið gegnum tauið, og þá
koma Ijótir blettir á það. Leggið svo
möppuna í pressu meðan límingin er
að þorna — þá verða blómin slétt og
falleg.
Enskir bændur hafa margir komið fyrir
sjónvarpstækjum I fjósum sinum. Sagt
er að kýrnar mjólki betur við að horfa
á sjónvarp á kvöldin.
I gamla daga
Það eru ekki nema 70 ár siðan smið-
irnir í járnsmiðju einni hjálpuðu hver
öðrum til að losna við slæmar tennur.
Ef það var tönn i kjálka, sem þurfti
að fara, var snæri fest í krók i loftinu.
I snærið var fest smiðjutöng, sem sett
var um veiku tönnina. Smiðurinn stóð
bak við þann tannveika, tók báðum
höndum um axlir honum og ýtti honum
niður. Og þá hrökk tönnin úr kjálkan-
um.
Ef um var að ræða tönn i skoltinum,
var töngin fest í stutt snæri með lykkju
á endanum. „Læknirinn" steig fætinum
á lykkjuna, og er hann hafði komið
tönginni fyrir á tönninni, spyrnti hann
fætinum niður.
Til þess að stöðva blæðingu, sem
stundum var samfara þessum tannúr-
drætti, var sjúklingurinn látinn éta salta
síld með lauk.
Kjörorðið er: ÆSKAN FYRIR ÆSKUIMA