Æskan - 01.04.1972, Blaðsíða 52

Skipbrotsmennirnir
Framhaldssaga, sögð í myndum og máli
Sveinn, Páll og Gerða höfðu
fengið að fara með stóru kaup-
skipi til Suðurhafseyja i sum-
arleyfinu sínu. Átti skipið að
koma við i mörgum höfnum.
Skipstjórinn var frændi Sveins
og lét krökkunum liða vel, og
þau voru glöð og ánægð yfir
öllu því óvænta, sem þau sáu
og heyrðu um borð, því að þau
höfðu aldrei komið á sjó fyrr,
en voru ekki sjóveik. En eina
nóttina skall á fárviðri. Skipið
rak upp á kóralrif og strand-
aði þar. Skipstjórinn lét þegar
kanna lestina, og kom þá á
daginn, að hún var óskemmd
og að enginn leki hafði komið
að skipinu. Afréð hann því að
leita til næstu eyja og fá hjálp
til þess að bjarga skipinu og
farminum. Vélbátur skipsins
var settur út og lagði innan
skamms upp með skipstjóra
og nokkurn hluta áhafnarinn-
ar um borð. Sveinn, Páll og
Gerða urðu eftir ásamt fáein-
um mönnum, sem áttu að gæta
skipsins.
Þegar þau höfðu beðið heil-
an dag eftir vélbátnum, fór
þeim að leiðast tilbreytingar-
leysið, og þess vegna datt þeim
í hug að flytja sig upp á eyj-
una og vera þar, þangað tii
skipstjórinn kæmi, og leyfðu
varðmennirnir þeim það, með
því skilyrði, að þau héldu sig
þeim megin á eyjunni, sem að
skipinu vissi, svo að þau gætu
séð, þegar báturinn kæmi. Þau
bjuggu sér til fleka, og sjórinn
var ekki dýpri en svo, að þau
gátu stjakað sér í iand. Höfðu
þau með sér vistir og suðu-
áhöld.
Sveinn og Páll voru skátar og
hugsuðu sér nú gott til glóðar-
innar að kynna sér eyjuna. Þeir
fundu helii niðri við fjöruna
og ákváðu að hafa bækistöð
sína þar og tóku.nú til óspilltra
málanna að smíða girðingu fyr-
ir hellismunnann, svo að villi-
dýr gætu ekki ruðzt inn til
þeirra, ef þau kynnu að vera til
á eyjunni.
Þeim var margt i hug krökk-
unum, þegar þau lögðust fyrir i
skútanum fyrsta kvöldið. En
ekki datt þeim i hug að fara
um borð. Verið gat, að báturinn
kæmi daginn eftir, og þá mundi
þeim ekki verða leyft að leika
sér i landi, nema þá að ein-
hver fullorðinn væri með þeim.
— Þau settu upp stöng og
drógu upp neyðarveifu, og til
þess að alit yrði sem fullkomn-
ast var ákveðið, að Sveinn
skyldi halda vörð fyrstu nótt-
ina.
Þegar dagaði, datt Páli i hug
að fara út að skipinu til þess
að sjá, hvernig mönnunum liði
og segja þeim frá, livernig þau
höfðu búið um sig á eyjunni.
Hann skaut timburflekanum út
og stjakaði sér af stað, en
Sveinn varð eftir til þess að
skoða umhverfið kringum hell-
inn.
Þau höfðu nóg að skoða,
Sveinn og Gerða. Þau komust
brátt að raun um, að eyjan
var óbyggð — sennilegast
fannst þeim, að þar hefði
aldrei nokkur maður stigi®
fæti sinum. En merkileg fannst
þeim þessi eyja, og af því a®
þeim þótti sjálfsagt, að hún
fengi eitthvert nafn, þá skirðu
þau hana „Sjóræningjaeyjuna >
án þess að vita, að þetta nafn
var sérstakiega vel til fundið'
Tíminn leið fljótt, og þegar
skyggja fór, var Páll enn ókom'
inn aftur. Þeim varð ekki um
sel, en svo varð þeim rórra, ar
þau sáu, að skipið lá kyrrt og
að ljós voru í kýraugunum-
— Hann hefur orðið ánæg®'
ur af því að sofa hérna, sagð'
Sveinn, — og nú skríður hann
víst í bólið sitt um borð.
En samt voru þau hálf óró-
leg og sváfu ekki mikið um
nóttina. Og undir eins og sólín
kom upp, fór Sveinn ofan '
fjöru.
Og hissa varð hann, þegar
hann sá þarna ókunnugt sk'p.
með kinversku djúnkulagi, vi*
hliðina á hinu skipinu. Hann
var farinn að hugsa, hvort
þetta væri hjálparskipið, seIT1
væri komið svona fljótt, Þe8'
ar hann heyrði hund gelta. Þa
var skipshundurinn, Bob, sein
var þarna úti í sjónum,
undir eins og Sveinn kalls®1’
þá kom hann til hans.
Þegar hann kom nær,
Sveinn, að böggull var bunó
inn við hálsbandið á hundin
um.
Hvað hafði gerzt á skip'
inu um nóttina? HverS
vegna var Páll ekki kom
inn og hvað var fes* vl?
hálsbandið á hundinum-
Það færðu að vita n*at'
Skátastarf hófst á Húsavik um áramót-
in. Einn flokkur hóf starf, og er vonazt til að
stofna megi félag f haust. Frumkvöðull
þess var Andrés Þórarinsson. Áhugl virðlst
mikill á Húsavík og sóttu fleiri um en að
komust vegna forlngjaskorts.
Skátafélagið Ægisbúar, Rvlk, fór ásamt
skátahöfðingja Páli Glslasyni helgina 13.—
14. febrúar s.l. austur að Hvolsvelll til þess
að kynna þar skátastarf. Flutti skátahöfð-
ingi erindi um skátastarf, sem að öðru
ieyti var kynnt með flokksfundakerfi o. fl.
Ferð þessi var farin að áeggjan Guðrúnar
Ormsdóttur, en hún hefur um skeið veri
skátaforingi i Borgarnesi, sótti á sínum
tíma foringjaskóla B.I.S. og hefur ávall
haft brennandi áhuga á skátastarfi-
50