Æskan - 01.04.1972, Síða 8

MAZDA 616
L
ERMAZDA 616 BÍLUNN
FYR/R YÐUR?
Ef þér leitið að aflmiklum, sparneytnum og rúm-
góðum luxusbíl — luxusbíl þar sem aukahlutirnir
eru innifaldir í verðinu, þá er MAZDA 616 bíllinn
fyrir yður.
Kynnið yður Mazda 616, því hann er hannaður með
yður f huga.
BÍLABORG HF.
HVERF/SGÖTU 76 SÍMI 22680
syndir þínar, óhræsið þitt,“ sagði hann. „Á morgun ætl-
um við að setja þig í búr, og þar getur þér liðið vel, þó
að þú eigir það ekki skilið, þorparinn þinn."
„Komdu nú, drengur, — við verðum að láta hendur
standa fram úr ermum, ef við eigum að geta lokið búr-
inu.“
Og svo var refamamma ein á ný. Hún var mjög óham-
ingjusöm og reið.
„Hann kallaði mig bæði óhræsi og þorpara," sagði hún.
„Og þó er hann miklu verri sjálfur. Hann ætlar að deyða
bæði refapabba og mig, þó að við höfum alls ekkert gert
á hluta hans. Og ég, Sem var bara að leita að honum
bónda mínum. Nei, — mennirnir eru mestu úrþvætti, sem
til eru. Refapabbi hefur vissulega haft rétt fyrir sér í
því. Og á morgun ætla þeir að setja mig í búr! Þá svelta
vesalings, litlu yrðlingarnir mínir til bana. Nei, — ég
verð að komast út, þó að ég þurfi að grafa mig þvert í
gegnum vegginn!"
Síðan tók refamamma á rás og hljóp meðfram öllum
veggjum, þefaði og rannsakaði. Hún nam staðar við
annan þröskuldinn og þefaði ákaft.
„Hér verð ég að reyna," sagði hún. „Hér er ekki langt
niður í mold. En það er bezt ég bíði, þangað til dimmt
er orðið, og þangað til hljótt verður í húsinu."
Svo lagðist hún í dimmasta skotið á ný, ýlfraði ofur-
lítið, hugsaði heim til yrðlinganna sinna og fannst hún
svo fjarska lítil, óhamingjusöm og einmana.
Uppi í greni refanna gerðist nú brátt mikil ókyrrð-
„Hvað er orðið af pabba? Ætli mamma fari ekki a®
koma?“ kjökruðu yrðlingarnir í kór. Og yfir rætur ítir-
unnar bröltu átta litlir angar, sem ýmist kjöguðu út eða
inn um sprunguna.
Furan var einnig að verða óróleg. Bara að ekkert óhapp
hafi nú komið fyrir,“ sagði hún við sjálfa sig. „Það er
svo margt, sem komið getur fyrir í þessum heimi, baeði
hvað snertir okkur trén og aðrar lifandi verur.“
Yrðlingarnir horfðu í allar áttir og vældu og voluðu,
og furan horfði einnig, — en refapabbi og refamamiua
sáust hvergi. Kvöldið kom, og sumarnóttin breiddi rökk-
urblæju sína yfir láð og lög, — og enn biðu litlu y£'r'
gefnu yrðlingarnir eftir foreldrum sínum.
Furan vissi ekki, hvað hún átti til bragðs að taka-
Hún reyndi þó að hugga yrðlingana, eins vel og hún gat-
„Reynið að sofna, angarnir litlul Pabbi og maffl®a
hljóta að fara að koma," sagði hún.
Svo náði hún tali af næturvindinum, s'em lagði lel^
sína fram hjá þeim. „Gætirðu ekki gert mér ofurlítin11
greiða," sagði hún í bænarrómi. „Mig langar til að biðja
þig að syngja með mér svolitla stund fyrir átta svanga>
yfirgefna yrðlinga, sem ég hef undir rótum mínum.“
„Jú, það skal ég gera með gleði," sagði vindurinn.
Eftir stutta stund heyrðist þýður þytur í furunni, °S
fagrir hljómar bárust út í hljóða nóttina. Það hringl3®1
í könglum og kvað við í barrnálum furunnar og hljóö1'
6