Æskan - 01.09.1975, Blaðsíða 3

,||»||||||||||||„|,||,||,|| |„ iiiiiiaiiiiiiiil|||iiiii|||||iiiiiiiaiiiiiiiiaiiiiiiiiiiiiiiiii|iiiiiiiiiiiiiiiiiiiii,iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiliiiiiiiii'iiiiilliliilitliiliilllliiBllliliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii|iiiitiiiii;iiiiiiiiiiiiiiiiiii
Ritstjóri: GRÍMUR ENGILBERTS, ritstjórn og skrifstofa: Laugavegi 56, síml 10248, heimasími 12042. Framkvœmda-
stjóri: KRISTJÁN GUÐMUNDSSON, heimasími 23230. AfgreiSslumaSur: SIGURÐUR KÁRI JÓHANNSSON, heimasíml
76. árn 18464. Afgreiðsla: Laugavegi 56, sími 17336. Árgangur kr. 1.500,00 innanlands. Gjalddagi er 1. apríl. í lausa-
o ... 9' sölu kr. 200.00 elntaklö. — Utanáskrlft: ÆSKAN, pósthólf 14, Reykjavík. Póstgfró 14014. Útgefandi: Stórstúka [slands. September
,bl' 1975
æsku minni kom það stundum í minn hlut
að sækja póstinn, sem kallað var, en það var að
fara heiman frá mér í Selsundi á Rangárvöllum, fram
að Heiði, eða um 25 k!lómetra vegalengd, til að
nálgast póstinn, sem kom frá póstafgreiðslunni á
Strönd. Þá varð hver og einn að nálgast sinn póst,
en nú hefurMengi verið bréfhirðing á Heiði og land-
póstur flytur þaðan póst á efstu bæi Rangárvalla.
Oft hef ég tekið eftir því á síðari árum, er ég hef
átt leið þarna um í bíl, hversu allt öðruvísi maður
■ítur á landslagið, en þegar þarna var farið um á
hestum fyrir tæpum 40 árum.
Einn var sá bær, er mér varð oft starsýnt á, hand-
an árinnar í Landsveit. í daglegu tali kölluðum við
hann Helli, en vissum reyndar, að hann hét Hrólfs-
staðahellir. Óljósa hugmynd hafði ég sem strák-
hnokki um, að þaðan væri eitt af skáldum þjóðar-
innar, en á þeim árum var ég ekki að eyða miklum
tíma í slíkar bollaleggingar. Mér fannst miklu merki-
legra hversu vel reistur og málaður bærinn var og
skar sig fallega úr landslaginu. Húsið stóð efst í
háum klappakambi, sem reis upp frá ánni og mikil
rækt var í kring. Staðarlegt og fallegt heim að líta.
Þó hefur maður aðeins hugmynd um Hrólfsstaða-
helli, þegar heim sér austan ár. Sé komið vestan
að, stendur húsið á sléttu hraunjaðarsins, sem hylur
Landsveit nær alla, eitt hinna miklu Þjórsárhrauna.
Það var svo ekki fyrr en undir fermingu, er ég
fór að ganga til prestsins, að mér auðnaðist að
kynnast því betur, hver þarna var upprunninn, og
Guðmundur Guðmundsson.
hvað hann hafði eftir sig látið. Það var séra Ragnar
Ófeigsson í Fellsmúla, sem mig fermdi, og vorum
við öll spurningabörnin nokkurn tíma á prestssetrinu
eða í Skarði, meðan á spurningum stóð. Ég átti
lengst að og bjó því hjá prestinum. Ræddum við
margt saman þann tíma, þekktumst við vel áður,
því hann brá aldrei þeim vana sínum, að húsvitja
hvert heimili í sókninni árlega. Var séra Ragnar með
afbrigðum Ijúfur maður og hvers manns hugljúfi.
Var hann fyrst aðstoðarprestur hjá föður sínum, séra
Ófeigi Vigfússyni og ráku þeir um langt árabil sam-
an skóla fyrir ungmenni sveitarinnar á heimili sínu,
þar sem þeir kenndu fólki allt til stúdentsprófs. Var
þessi kennsla með slíkum ágætum, að margir sem
höfðu fallið oftar en einu sinni í borginni, náðu
prófi eftir að hafa átt vetursetu hjá þeim.
Eitt af því, sem við séra Ragnar ræddum, heima
[ Fellsmúla og áaöngu okkar upp að Skarði á morgn-
um og heim að kvöldi, var skáldskapur. Tók hann þá
að segja mér frá skáldinu frá Hrólfsstaðahelli. Þegar
ég eitt sinn spurði hann, hvers konar maður þetta
hefði eiginlega verið, Joví ekki fór á milli mála hve
góður skáldskapur hans var, sagði séra Ragnar:
„Hvernig heldur þú að sá maður sé er yrkir:
Eitt hlýjubros, eitt ástúðleikans orð,
eitt ylríkt handtak stundum meira vegur,
en pyngja full og borin krás á borð
og bikar veiga dýr og glæsilegur.
1