Æskan - 01.09.1975, Blaðsíða 35

Leo Sayer.
hans. Hljómsveitina skipa: Dave Rose hljómborð,
John Lingwood trommur, Frank Farrel bassi og Huw
Lloyd g!tar. Leo er mjög ánægður með þessa nýju
^eðlimi og bindur miklar vonir við þá.
Hann hefur sýnt fram á það með útgáfu nýjustu
Plötu si'nnar sem ber nafnið „Just a boy“, að gagn-
rýnendur eru ekki alltaf sannspáir, en þeir höfðu
sPáð því að Leo gæti aldrei gefið út eins frábæra
Plötu og „Silverbird“-plötuna. Platan „Just a boy“
9efur „Silverbird" hvergi eftir hvað snertir tónlist og
gæði.
FUGL byggir sína eigin
Utungunarvél
I Ástralíu lifir fugl einn, sem hefur yfir þeim vís-
öómi að ráða, að hann byggir sína eigin útungunar-
vél. Það fer þannig fram:
Þegar varptími kemur, færir karlfuglinn að efni úr
sandi og jurtaleifum. Úr þessu gerir hann bing nokk-
Urn, aldrei hærri en 1 metra. Síðan segir hann við
kvenfuglinn: Gerðu svo vel! Og hún verpir eggjum
s'num í holu I bingnum. Þegar bingurinn fer að gerja,
eins og hey gerir, þá myndast notalegur klakhiti. Og
^ennan hita mælir kvenfuglinn með nefinu og tung-
ynni. Verði varminn of mikill, þynnir hún veggi bings-
lns> verði aftur of kalt, bætir hún meira í veggina.
Ritchle
Blackmore.
Ritchie Blackmore núverandi gítarleikari í Deep
Purple var aðeins sextán ára þegar hann komst að
þeirri niðurstöðu að hann langaði til að gera gítar-
leik að atvinnu sinni. Hann byrjaði þá í nokkrum
bílskúrsgrúppum. En fljótlega fór að bera meira á
honum er hann fór að spila sem aðstoðarhljóðfæra-
leikari við hljóðupptökur hjá mönnum eins og Töm
Jones.
Honum þótti lítið líf í að vera aðstoðarhljóðfæra-
leikari, þar sem hann varð að spila eftir nótum sem
hann hafði ekki samið og mátti ekki leika neina
vitlausa nótu. í rauninni líkar honum best við lífið
þegar hann spilar á hljómleikum og getur gert þær
kúnstir sem hann vill, en þarf ekki alltaf að passa
að gera ekki einhvern feil í spilinu sem einhver tek-
ur eftir.
Hin nýja liðskipan og tónlistaráform þeirra sem
nú eru í Deep Purple eru honum mjög að skapi.
Hljómsveitin virðist vera mitt á milli popp og blues
í tónlistarstefnu sinni, og er kallað heavy rock. Hann
telur sig og D. P. með þeim bestu í þessari tón-
listarstefnu, sem má örugglega fullyrða að rétt sé.
Hann nýtur þess sem hann er að gera, þó að hann
hefði ekkert á móti því að hafa meira frelsi.
Áform hans fyrir framt.ðina eru nokkuð á reiki
en helst dettur honum í hug að farast í flugslysi, þá
yrði framkvæmdastjórinn að minnsta kosti ánægður
(því að eins og við höfum séð fara plötur popp-
stjarnanna verulega að seljast eftir andlát þeirra).
33