Æskan - 01.09.1975, Blaðsíða 18

Ykkur þykir það ef til vlll elnkennilegt, en það llðu
tveir dagar þar til ég gerði gangskör að þvl, að komast
fyrir ástandið neðanjarðar. Það var auðvitað ekki nema
eln leið til þess. En ég hafðl einkennllega óbelt á þessum
náhvítu verum. Þeir voru llkastir þessum upplltuðu ormum
og kvikindum, sem við sjáum geymd I spritti I náttúru-
grlpasöfnum. Og þelr voru ógeðslega úrþvalir og nákaldir
viðkomu. Ef til vlll hefur þessl óbeit verið að nokkru leyti
smitun frá litla fóiklnu, Elóunum svonefndu, sem forðað-
ist þá og fyrirlelt svo hemjulaust.
Ég svaf llla næstu nótt. Hellsan var vlst ekki heldur upp
á það besta. Og efinn og óvlssan kvöldu mlg. Einu sinnl
eða tvisvar greip mig elnhver tryllingsleg og óskiljanleg
hræðsla. Ég man, að ég skreiddlst inn I stóra anddyrlð,
þar sem fólkið svaf — Vlna var hjá þeim þá nótt — og
ég varð rólegrl, þegar ég vissi af þeim f kringum mig.
Mér flaug f hug, að eftir fáeina daga yrði nýtt tungl og
niðamyrkur á nóttunnl. Þá máttl vænta þess, að þessi
viðbjóðslegu kvikindi úr iðrum jarðarinnar, þessar náhvftu
næturlæður, þetta nýja ormakyn, yrði sérstaklega miklð á
ferðinni og áleitið. Og báða dagana leið mér eins og þeim
manni líður, sem frestar einhverju illu starfi, en veit, að
hann verður að framkvæma það. Ég þóttlst viss um, að
tímavélinni næðl ég ekki með öðru mótl en þvf, að hefja
árás inn f þessi flóknu og dularfullu neðanjarðarhfbýli. En
ég hafði ekki geð í mér tll þess. Ef ég aðeins hefði haft
elnhvern með mér, þá hefði það verið allt annað mál. En
ég var svo ákaflega einmana. Það eitt að eiga að kllfra
niður í þessi koldimmu göng, var mér ægiiegt. Ég veit
ekkf, hvort þið skiljið hugarástand mitt, en mér fannst ég
svo ber að bakl.
Þetta eirðarleysi og þessi óttablandnl kvfði varð til þess,
að ég fór lengri og lengri könnunarferðir um landlð. Þegar
ég gekk langt f útsuður, þangað, sem landlð fer að hækka,
þá sá ég, hér um bil þar, sem nú er Banstead, grsent
stórhýsi, sem var talsvert ólfkt öllum öðrum húsum. Það
var stærst ailra húsa eða rústa, sem ég hef séð, og svlpur
þess var líkastur þvf, sem er á Austurlandahúsum. Llturlnn
var einkennilegur. Bæðl gljáinn og þessi blágrænl bl®r
16