Æskan - 01.09.1975, Blaðsíða 23

Amma og Anna María setjast á lítinn bekk við
eldhúsdyrnar.
Nágrannakonan hefur komist að því að amma
er í heimsókn, og hana langar í ofurlítið rabb. Hún
á dreng á aldur við Hans Christian; en allt öðru-
vísi en sláninn hennar Önnu Maríu, og hún á erfitt
með að stilla sig um að finna að þessum einkenni-
lega dreng.
Hún teygir höfuðið yfir girðinguna. „Nú, þarna
sitjið þið.og njótið sólarinnar," kallar hún til þeirra.
„En langi sláninn þinn hefur ekkert fyrir stafni. —
Hvað á það að þýða, að sitja lengi með lokuð augu
um hábjartan daginn?"
„Kannski er eitthvað að augunum í honurn," seg-
ir móðirin.
„Mér finnst, að þú ættir að láta hann gera eitthvað
gagnlegt," segir konán, „svo að þú þurfir ekki að
þræla svona.“
„Hann er ekki nógu stálpaður til þess,“ segir
.Anna María.
„Já, við erum ekki ætíð sammála," segir amm-
an og stingur stafnum hart niður í jörðina. Hún
kann illa við að það sé fundið að drengnum. „Ég
held nú samt, að það verði eitthvað úr þessum
dreng.“
Hans Christian heyrir ekki hvað konurnar segja,
því að hann er svo niðursokkinn [ leikinn.
„Jæja, þá það,“ segir konan, „en ef eitthvað á
að verða úr honum, þarf hann víst að læra eins og
aðrir.“
„Hann er nú svo einkennilegt barn,“ segir móð-
irin aftur, „en honum gengur vel í skólanum."
„Já, víst er hann duglegur og góður drengur,"
heldur konan áfram, „en það er eitthvað bogið við
að svona stór strákur sé alltaf að leika sér að brúð-
um og þessu leikhúsi sínu.“
„Það er af því að hann fer oft f leikhúsið,“ segir
móðirin, „hann hefur meira að segja samið leikrit
sjálfur."
„Já, já. Hann hefur lesið það fyrir mig. Hvað kall-
aðirðu leikritið, Hans Christian?"
„Abor og Elvíra," svarar drengurinn.
..Ha, ha! Þú hefðir heldur átt að kalla það aborra
°9 þorsk," segir konan illkvittnislega í því að hún
hverfur.
..Hún er að hæðast að mér,“ segir Hans Christian.
..Kærðu þig ekkert um það,“ segir móðirin hug-
hreystandi. „Það er bara af því að drengurinn henn-
ar hefur ekkert leikrit búið til.“
Anna María stendur upp. „Ég verð að sækja eitt-
^vaðf matinn [ búðina," segir hún.
>.Já, ég bíð,“ svarar amma.
Nágrannakonan heyrir vel; þegar hún verður þess
vör að Anna Marfa fer, gægist hún aftur yfir girð-
Á þessu ári hafa þurrkar ógnað afkomu fólks víða
í Afríku og mikið af dýrum hefur farist þar úr þorsta.
Fjöldi sérfræðinga víða að úr heiminum hefur
unnið að bættri ræktun í þróunarlöndunum. Einnig
hafa margar þjóðir sent menn til að kenna betri
vinnubrögð. Nokkrir menn hafa farið, einnig frá
íslandi, til að kenna fiskveiðar og fiskverkun í þró-
unarlöndum Asíu og Afrfku.
Þjóðirnar í þróunarlöndunum eru að læra að búa
betur að s'nu.
Á myndinni eru tveir litlir strákar frá Tanzaníu með
heimasmíðað hlaupahjól.
inguna: „Er Anna María farin?“ hvíslar hún. „Ég
ætla að rabba dálítið við ykkur. Drengurinn þarf
ekki að heyra það.“
„Hafið þið heyrt það, sem talað er?“ spyr konan.
„Það er sagt svo mikið — já það er vfst um það.“
„Ég hef sama sem heyrt það sjálf,“ segir konan
lágt. „Það er hræðilegt, en það er alveg áreiðan-
legt.“
„Látum okkur heyra hvað það er,“ segir amma.
„En hafðu það ekki eftir mér,“ segir konan, „og
ég segi ekki, hver sagði mér það, ég nefni engan
— en það segir, að hún drekki af stútnum."
„Lítil fjöður getur orðið að fimm hænum, já, svo
sannarlega. Ef þú ættir að standa í kaldri ánni og
þvo fyrir aðra, gæti það hent sig, að þú bragðaðir
á brennivíni til þess að ylja þér innvortis."
„Mér fannst, að þú ættir að vita það,“ segir kon-
an. „Þú heyrðir, að hún ætlaði til kaupmannsins.
— Það er líka vegna drengsins. En nú kemur Anna
María og svo fer ég.“
Anna María setur frá sér körfuna í eidhúsinu og
21