Æskan - 01.05.1983, Blaðsíða 28

Texti: Johannes Farestveit
Teikn.: Solveig M. Sanden
65. Yst á klettinum voru nokkrir þurrir gras-
stönglar, sem hann ætlaöi að nota. Hann fylgd-
ist með þegar sólin hækkaði á lofti. Honum
fannst hún lengi upp. Hann hafði enga orku til
að bíða til hádegis. Nú var ullarskyrtan hans
farin að hita á honum bakið.
67. Eldurinn hitaði bæði matinn og kroppinn á
Bjössa. Hann hafði farið um allt skerið og fundið
álplötu, sem hann setti ofan á heimatilbúið eld-
stæði. Bláskel átti að glóðarsteikja. Það hafði
Bjössi heyrt um.
" / / / /
66. „Kæra morgunsól! Sendu mér sterka geisla
gegnum glerbrotið mitt, svo ég fái eitthvað að
borða“. Það var farinn að myndast reykur — svo
sannarlega! „Ég trúi ekki mínum eigin augum.
Og sjá, eldstunga sést! Ég hef eld!“
68. Hinn mikli Friðþjófur Nansen hafði haft með
sér mikinn mannskap í heimsreisunum. En
Bjössi var einn síns liðs! Hann þurfti að vera
kokkur og inn á milli að leita að eldiviði, því bálið
mátti ekki slokkna. Hann steikti sér aðra umferð.
^ BJÖSSI BOLLA ER KOMINN AFTUR