Æskan - 01.05.1983, Blaðsíða 40

Bókaklúbbur Æskunnar
Sara passar Lilla
Það er laugardagur og Sara er hjá pabba, Bertu og Lilla.
Pabbi er í vinnunni þó að það sé laugardagur - strætis-
vagnarnir verða að ganga þá líka - svo að einungis Sara,
Berta og Lilli eru heima.
Þegar Sara kemur hlær Lilli svo mikið að hann dettur
næstum úr fangi Bertu og slefar á höndina á Söru þegar
hún strýkur honum. Söru hlýnar um hjartaræturnar. Henni
líður eins og hún sé að drekka heitt kakó en þannig getur
manni liðið þegar manni þykir mjög vænt um einhvern.
Sara hugsar oft um að taka Lilla með sér heim. En það er
enginn heima á daginn sem gæti hugsað um hann. Svo að
það er ekki hægt; því er nú verr.
Fyrst fara þær út að ganga. Sara fær að aka vagninum.
Það er eins og að keyra brúðuvagn. Nema auðvitað
skemmtilegra. Og þyngra. Og erfiðara. Því að hvenær sem
er getur Lilli kastað sér til hliðar til að sjá eitthvað og þá
heldur maður að hann detti úr vagninum. En sem betur fer
er hann í beisli sem heldur honum í vagninum. Eftir göngu-
ferðina er Lilli svangur, vælir og vill ekki gera neitt. Honum
finnst ekkert gaman að því sem Sara gerir og hann slær í
turnana á öllu sem Sara byggir úr plastkubbunum. Þá er
hann ekkert sérstaklega skemmtilegur.
En þegar Berta lætur stóra plastsmekkinn á hann þagnar
hann því þá veit hann að hann á að fá mat. Hann spriklar
með fótunum þegar Berta fer með hann fram í eldhús.
Alveg eins og það gengi fljótara þannig. Lilli opnar munninn
eins og fuglsungi þegar hann sér skeiðina. Hann opnar
munninn og gleypir matinn í sig. Það lítur ekki út fyrir að
vera erfitt að mata Lilla.
Þá hringir síminn. „Eins og venjulega," segir Berta. „E*
síminn hringir þá hringir hann þegar ég er að skipta á Lilla
eða gefa honum að borða. Sara, þú getur haldið áfram að
gefa honum. Er það ekki?“ Sara verður himinlifandi. Lilli
opnar munninn og kyngir. Söru finnst gaman að eiga lítinn
bróður til þess að mata. Það ætti maður alltaf að eiga þá
myndi manni aldrei leiðast.
En allt í einu byrjar Lilli að láta illa. Hann vill sjálfur fá
skeiðina og þá fer maturinn út á hlið og beint í andlitið á
honum í staðinn. Nefið er allt í mat. „Nei, Lilli," segir Sara
reið, „sjáðu hvað þú gerir. Þetta máttu ekki gera.“ Og Sara
verður að ná í eldhúsrúllu; það hefur hún séð Bertu gera
þegar hún þurrkar af Lilla. Lilli notar þá tækifærið og sullar
með báðum höndum (matnum: Sullum, bull, allt út um allt-
„Lilli!“ öskrar Sara. „Ertu vitlaus?"
Þetta finnst Lilla sniðugt og hann skellihlær allan tímann
meðan Sara reynir að þurrka af honum. „Jæja, Lilli,“ segir
Sara ákveðin, „borðaðu nú!“ Hún lætur skeiðina að munn-
inum á honum og hann opnar munninn; hún lætur meira
upp í hann og hann opnar munninn þægur og góður;
það gengur vel. Sara verður aftur ánægð. En svo
vill hann ekki meira. Hann lokar munninum eins
fast og hann getur svo að hann verður eldrauður
í framan. Hann herpir saman varirnar. En Sara
reynir samt að koma skeiðinni upp í hann. Þá
opnar hann að vísu munninn. En veistu hvað hann gerir?
Já, hann spýtir út úr sér í staðinn. Hann er allur útataður
í mat sem hann hefur geymt uppi í sér. f langan
40