Æskan - 01.03.1988, Blaðsíða 25

§ rnissti næstum jafnvægið en það lag-
sk1S]< ^btt ^8 8at haldið áfram að
0 ka hringinn. Þá var aðeins eitt
a^nnatriði eftir. Það var að venjast því
að f613 St^n meb ^ets^nu- Ástrún fór nú
ara með mig í svokallað tamningar-
$er.1 °g þar reið hún mér í alls konar
Mér8f °8 beyg>ur “ í »áttur“ °S »ess“-
fannst þetta allt mjög gaman og var
I1,otUr að læra.
- eg gleymdi að segja frá því þegar
< 'ar járnaður. Það var einn daginn að
okrn °g Baldur komu út í hesthús til
ar og byrjuðu að taka upp á okkur
SettUrna.°g tálga hófana slétta. Síðan var
t skeifa á hvern fót og fest með þrem
Urunu Þegar því var lokið var þrem
nðu^11111 bætt r Bverja skeifu. Þau hög-
k, . Pessu svona til þess að við yrðum
jU. þrevtt í fótunum.
méra Var frumtamnningunni lokið hjá
C^ttr var a^etns a^ halda áfram að
t\'o' ^strún og Baldur þjálfuðu okkur í
0 tuánuði en síðan fengum við öll frí.
Uteð*11 SUmart^ var eg hafður í girðingu
að bmörgUm hryssum. Þær komu víða
etta var ágætt sumar. Ég stækkaði
tuí'n1 °8 ^strun hélí áfram að koma til
Hðið °? ^,aupa með mér. Þegar langt var
fa a sumarið og flestar hryssurnar
SVq ar Var ég vel í holdum og biksvartur
st)arnan mín var mjög áberandi.
---------------
Ég var ekki tekinn á hús fyrr en í nóv-
ember. Þá var ég járnaður og mér
kenndar gangtegundirnar og ýmiss kon-
ar kurteisis-atriði, s.s. að hneigja mig og
að standa kyrr hvort sem Ástrún var á
baki eða stóð hjá mér. Ég mátti ekki
heldur rykkja í beislið eða teygja höfuðið
fram þegar hún reið mér. Ég varð alltaf
að halda höfðinu reistu á tölti og nokkuð
nærri hálsi. Á stökki varð ég að fara á
fulla ferð strax og spyrna mér vel með
afturfótunum. Á feti og brokki varð ég
að teygja vel á og fara rösklega. Á skeið
mátti ég ekki fara nema beðinn og ekki
langt hvert sinn en hratt.
Ykkur þykja þetta sjálfsagt strangar
reglur en svo er ekki. Ef maður er já-
kvæður og venur sig á að hlýða strax og
vanda sig þá hefst þetta allt.
Þegar ég var sex vetra keppti ég á
fyrsta mótinu mínu og ég ætla að segja
dálítið frá því.
Við Lukkuláki vorum settir upp í
kerru snemma morguns og okkur ekið á
mótsstaðinn. Þar var okkur komið fyrir í
húsi með mörgum öðrum graðhestum.
Seinna um daginn komu svo Ástrún og
Baldur og fóru að hita okkur upp fyrir
sýninguna. Lukkuláki fór á undan mér í
hringinn en við Ástrún biðum á meðan
og fylgdumst með. Þegar kom að mér
teymdi Ástrún mig á móts við dómpall-
ana og þar hneigðum við okkur. Svo fór
Ástrún á bak og ég fetaði af stað. Þegar
ég skeiðaði eftir brautinni heyrðust mikil
fagnaðarlæti en ég tók varla eftir því.
Ástrún sneri mér síðan við og ég fór á
hægu tölti að dómpöllunum og þar
hneigðum við okkur. Síðar um daginn
fengum við verðlaun. Ástrún fékk stóran
bikar en ég fékk fallegt skraut á beislið
mitt.
Svona liðu árin. Ég var hjá hryssum á
sumrin og í þjálfun á veturna og keppti á
vorin. En nú eru synir mínir og dætur
tekin við og ég held að þau sómi sér
ágætlega í hringnum. Ég er í girðingu
hjá Mónu og folaldinu okkar en Ástrún
kemur enn þá og heilsar mér með kossi
og handabandi þó að ég sé orðinn svona
gamall.
Ég segi sögu mína nú af því að ég veit
ekki hve gamall ég verð. En þó svo fari
að ég falli á morgun er ég ánægður hest-
ur því að mér hefur liðið vel allt mitt líf
og alltaf hefur verið hugsað vel um mig.
Þetta reyndi ég svo að launa með því að
vanda mig við að ná góðum árangri.
Hafðu því mín orð í huga þegar þú ert að
temja:
Góð tamning - góður hestur.
(Sagan hlaut aukaverðlaun í smásagnasamkeppni
Æskunnar og Rásar 2 1987)
~25