Æskan - 01.03.1988, Blaðsíða 31

^iltu ekki líta inn og prófa nýju kökurn-
ar mínar?
~ Kökurnar, át Lárus upp eftir henni.
v lsa °Pnaði dyrnar og Lárus rak höf-
1 forvitinn inn um gættina. Þarna
J3tu Pfúðbúnar brúður við dúklagt borð
-p01 Var drekkhlaðið moldarkökum.
. ryggur gamli rak höfuðið líka forvitinn
tnn um gættina.
Lárus brosti afsakandi.
~ . S er nú eiginlega að flýta mér,
.a® 1 hann. Ég á að sendast í mjólkur-
• *na fyrir hana mömmu. Kannski að
8 nti inn seinna.
~ Allt í lagi, sagði Dísa og bjó til lokk í
anttt hárið. Komdu bara þegar þú vilt.
I arus °g Tryggur gengu kæruleysis-
§a í burtu en þegar þeir nálguðust
raugaskipið gættu þeir þess að taka
^fan krók fram hjá því. Lárus sá í hug-
b,fm.eineygða skipstjórann þramma um
1 arið muldrandi einhver óskiljanleg
r °^an í bringuna.
, lc*úi var í mjólkurbúðinni og mændi
sælgætið sem var til sýnis í litlum gler-
u aP uPpi á afgreiðsluborðinu. Hann leit
P þegar Lárus kom inn í búðina en
i stðan strax aftur inn í draumaheim
rU Lulaðikúlna og lakkrísröra. Lárus
t afgreiðsiustúlkunni minnismiða sem
í i° *r ^ans hafði látið hann hafa með sér
1 buðina.
^greiöslustúlkan var frænka Lárusar
et Sesselja. Hún var rúmlega tvítug
U h S^U’ ^<lst Lár og síhlæjandi augu.
n antekningalaust gaf hún Lárusi eitt-
gott þcgar hann kom í búðina.
~ Hvernig líður mömmu þinni? spurði
un °g fór að tína til ýmislegt smádót
, n t innkaupanet sem Lárus hafði
°núð með. Er hún eitthvað skárri af
v°úvabólgunni?
~ Ég held það, svaraði Lárus.
_ ~ Én Lilla, systir þín? Er hún laus við
ma8akveisuna?
~ ^8 held það, svaraði Lárus aftur.
i . Usseha rétti honum innkaupanetið yf-
t If3 ^ret^s^uhorðið og þegar hann hafði
a móti því rétti hún honum einnig
brúnan bréfpoka með nokkrum súkku-
laðikúlum. Diddi skáskaut augunum á
pokann.
- Eigðu þetta, krúttið mitt, sagði Sess-
elja og blikkaði Lárus. Skilaðu kveðju til
hennar mömmu þinnar frá mér.
Diddi elti Lárus út úr búðinni. Trygg-
ur beið fyrir utan og dillaði rófunni þeg-
ar þeir birtust. Hundum var ekki leyft
að fara inn í búðina. Ekki einu sinni eins
virðulegum hundi og Trygg gamla.
- Á ekki að gefa manni? spurði Diddi
og benti á sælgætispokann.
Lárus opnaði pokann og rétti honum.
Gráðugar hendur Didda grófu sig ofan í
pokann. Tryggur reisti sig upp á aftur-
fæturna og gelti. Lárus gaf honum af-
ganginn af kúlunum.
- Ég frétti svolítið áðan, sagði Lárus
og gekk af stað heimleiðis, í áttina að
húsinu sem söng í roki.
- Hvað? spurði Diddi og elti.
- Eineygði skipstjórinn er kominn á
kreik.
- Ha?
- Hann hefur sést þrammandi fram og
aftur um draugaskipið.
- Ertu eitthvað verri?
- Þetta er alveg satt.
- Segir hver?
Lárus þagði. Nú fór í verra. Diddi var
útsmognari en hann hafði haldið. Ekki
gat hann sagt frá samtali sínu við Dísu.
Hann yrði að athlægi. Þá kæmust strák-
arnir líka fljótlega að því að hann hafði
litið inn í brúðuhúsið. Didda fannst
þögnin grunsamleg.
- Þú ert að búa þetta til, sagði hann og
smjattaði á kúlunum.
Lárus herti gönguna. Tryggur smjatt-
aði á sínum kúlum. Húsið, sem sóng í
roki, nálgaðist óðfluga.
- Ég ætla að kanna þetta mál í kvöld,
sagði hann. Ég ætla að fara að skipinu og
vita hvort ég sé ekki drauginn.
- Jæja, sagði Diddi efins. Honum var
fullkunnugt um myrkfælni Lárusar.
- Sjálfsagt fer ég bara einn. Ég býst
ekki við að neinn sé nógu hugrakkur til
að koma með mér.
Diddi hugsaði stíft. Hann kærði sig
ekki um að vera álitinn huglaus.
- Ég kem með þér, sagði hann eftir
langa umhugsun. Og kannski get ég
fengið Nonna til að koma líka.
Tryggur gelti eftir að hafa kyngt síð-
ustu kúlunni og dillaði rófunni til merkis
um að hann þægi fleiri kúlur. En kúl-

urnar voru búnar og þegar hann áttaði
sig á því að það var til einskis að vera
með einhverjar hundakúnstir gekk hann
brott leiður á svipinn.
Mamma Lárusar kom gangandi á móti
þeim. Hún var með köflótta svuntu um
sig miðja og á öðrum handleggnum hékk
Lilla litla organdi.
- Það er mikið að þú kemur með
þetta, sagði hún og hvessti augun á Lár-
us. Ég er að verða of sein með matinn út
af hangsinu í þér, drengur. Guð veit
hvað verður úr þér þegar þú stækkar.
Diddi fylgdist glottandi með en forð-
aði sér í burtu þegar Lárus leit ógnandi
til hans.
- Þú kemur með mér heim, lagsmað-
ur, sagði mamma Lárusar og hossaði
Lillu til þess að sefa hana.
- Til hvers? spurði Lárus.
- Ég ætla að láta þig skræla kartöfl-
urnar í refsingarskyni fyrir hangsið.
Lárus horfði í brún augu móður sinn-
ar í leit að undankomuleið en án árang-
urs.
- Ætti ég að segja henni frá draugn-
um? hugsaði hann og elti hana að húsinu
sem söng í roki. Ég hef sannarlega um
alvarlegri hluti að hugsa en að skræla
einhverjar kartöflur. Það er ekki á hverj-
um degi sem maður hefur tækifæri til
þess að sjá draug.
Lárus var í svipinn búinn að gleyma
því hvað hann var skelfilega myrkfælinn
en eftir kvöldmatinn þegar hann var að
hjálpa Stebba stórabróður við uppþvott-
inn rifjaðist myrkfælnin upp fyrir hon-
um. Eldhúsglugginn var að fyllast af
myrkri.
31