Æskan - 01.03.1988, Blaðsíða 42

Afmælisdaguiinn
eftir Signýju Magnúsdóttur 9 ára.
Einu sinni var telpa sem hét Eva.
Hún var 7 ára. Hún átti afmæli
5. maí. Nú var 3. maí.
„Mamma, má ég halda upp á
afmælið mitt á sunnudaginn
klukkan þrjú?“ spurði Eva.
„Já, en þá verður þú að taka
til í herberginu þínu,“ sagði
mamma hennar. „Það er eins og
svínastía.“
„Já, já, það skal ég gera,“
sagði Eva.
Svo fór Eva inn í herbergið
sitt. Þar var allt á rúi og stúi
og litli bróðir hennar var
búinn að pissa á gólfið.
Morguninn eftir bauð Eva
vinum sínum í afmælið. Svo
hjálpaði hún mömmu sinni að
baka.
Loksins rann afmælisdagurinn
upp. Klukkan nákvæmlega þrjú
var dyrabjöllunni hringt. Eva fór
til dyra.
„Til hamingju með afmælið,“
hrópuðu krakkarnir.
Eva fékk margar og góðar gjafir.
Hún blés á afmæliskertin og
krakkarnir sungu „Hún á afmæli
í dag“. Svo var farið í leiki. Allir
skemmtu sér vel.
Afmælið var búið klukkan 10
og þá kallaði mamma:
„Gjörðu svo vel, Eva mín. Hér
er afmælisgjöfln frá okkur.“
Hún rétti Evu stóran pakka.
Þegar Eva var búin að taka
upp pakkann kallaði hún:
„En fallegt barbí-hús. Þakka
ykkur fyrir, pabbi og mamma.
Viltu hjálpa mér að setja það
saman, mamma mín?“
„Já, þao skal ég gera,“ sagði
mamma hennar. „En svo verður
þú að fara að sofa.“
Þær settu húsið saman og
síðan fór Eva að hátta.
Morguninn eftir fór Eva í
skólann og mamma hennar að
vinna.
Þegar kennslunni var lokið
fóru Eva og vinkona hennar að
leika sér að barbí-dúkkunum og
húsinu. Það fannst þeim afar
gaman.
(Sagan hlaut aukaverðlaun í samásagnasani’
keppni Æskunnar og Rásar 2 1987)