Æskan - 01.03.1988, Qupperneq 27

Skátaþáttur
75 ára
afmæli
shátastarfs
á íslandi
sta^f13 V°rU ^ ar liðin frá upphafi skáta-
r s hérlendis. Margt hefur gerst á
anrfUm starfrfrr^- Starf brautryðjend-
a Var niikið og merkt og víst er að
lr sáu vel út fyrir túnjaðarinn.
Stofnun
Bandalags íslenskra skáta
óra USt ^kfr mörgum að það hafi verið
VrgUUsæ bjartsýni að leggja til að stofnað
anassamband fyrir þrjú félög með
en . frlagsmenn sem flestir voru yngri
ská ^fa' frn Þetta gerðist 1916 þegar
s®llC starfrð hér í fjögur ár. Ár-
áhu Unnarsson) skáti ungur að árum en
gasamur og framsýnn, skrifaði í
”Lll)Una“ 1916;
°kk^^ ^ ^°frm nokkra trú á félagsskap
ar ,ar °S meinum nokkuð með veru okk-
oj^ 6 °8Unum, því þá ekki að gera með
Ur samband, svo að félögin eigi því
§ara með að ná takmarki sínu.“
ganl a§a Ársæls náði þó ekki fram að
1 ^ Slnn en atta arum S1^ar vakti
var ? afrUr máls á bandalagsstofnun og
Sótr 1 ^a ^etur tekið en hið fyrra sinn.
Var um leyfi til Alþjóðabandalags
a °g var það veitt með bréfi dagsettu
*skan
18. ágúst 1924 og er það talinn stofndag-
ur BÍS. Fyrsti fundur er skráður 6. júní
1925 en vegna ýmiss konar ósamkomu-
lags voru lög bandalagsins ekki sam-
þykkt fyrr en 17. júní 1927.
Kvenskátasamband íslands
Starf kvenskáta hófst 1922. í fyrstu var
um lítið samstarf að ræða við drengja-
skáta. Þó mun hafa verið rætt um stuðn-
ing við kvenskáta á aðalfundi BÍS 1933
en meir mun það hafa verið í orði en á
borði.
1933 stofna kvenskátar sitt eigið
bandalag, Kvenskátasamband íslands,
og var það viðurkennt af Alþjóðasam-
bandi kvenskáta. Sambandið hafði aðset-
ur ýmist í Reykjavík eða á Akureyri og
átti fremur erfitt uppdráttar, sérstaklega
þó eftir að ísland var hernumið. Hófust
þá fljótlega viðræður um inngöngu kven-
skáta í BÍS.
Kvenskátar ganga í BÍ5
Fátt er skráð um gang sameiningarmáls-
ins. Líklegt er að Helgi Tómasson skáta-
höfðingi hafi verið farinn að hugleiða
þennan möguleika 1941 er skátastarf
hófst að Úlfljótsvatni. Fyrir hans atbeina
hófu kvenskátar starf þar sumarið 1942
og studdi Helgi það með ráðum og dáð.
Eftir margvíslegar bollaleggingar og
umræður var sameiningarmálið tekið
fyrir á aðalfundi BÍS á Þingvöllum 21.
júní 1944. Voru menn þar ekki á eitt
sáttir en eftir miklar umræður var eftir-
farandi tillaga samþykkt:
„Aðalfundur BÍS felur stjórn banda-
lagsins að taka þá afstöðu til samstarfs
við kvenskáta sem stjórninni virðist
skynsamlegust á hverjum stað og tíma.“
í samræmi við þessa samþykkt var
gerð svofelld bókun á fundi stjórnar BÍS
6. ágúst 1944:
„Ákveðið að taka kvenskátafélög inn í
BÍS með sömu skyldum og réttindum
sem önnur skátafélög.“
Á næstu mánuðum voru samþykktar
inntökubeiðnir kvenskátafélaga frá
Hólmavík, Stykkishólmi, Blönduósi,
Húsavík, Flateyri, Borgarnesi og
Reykjavík.
En böggull fylgdi skammrifí. Tengslin
við Alþjóðasamband kvenskáta, sem fall-
ið höfðu að mestu niður við hernámið,
rofnuðu nú alveg. Það var ekki fyrr en
eftir ítrekaðar óskir og skelegga fram-
göngu íslenskra kvenskátaforingja á al-
27