Æskan - 01.03.1988, Side 35

Gerður
litla og
Gísli blindi
Lítil stúlka og gamall, blindur
j Ur- Geta þau átt nokkra samleið?
:*tla stúlkan er aðeins tíu ára
mul en blindi maðurinn sjö sinn-
e^fi en það - og rúmlega það því
hann er sjötíu og fjögurra ára.
ula stúlkan heitir Gerður en
Q^hiij blindi maðurinn heitir Gísli.
lirf ^aU e^a samleið því að Gerði
u hefur verið falið það veglega
arf að fylgja Gísla blinda til næsta
°®)ar.
yÓsköp er höndin þín mjúk og
p Gerður mín,“ segir Gísh blindi.
erður heldur í hönd hans, leiðir
hann.
ar Herúur veit vel að þetta er ábyrgð-
verk sem henni hefur verið
að fyrir. Hún reynir að vanda sig
Se«i best.
brHun gengur hægt og settlega og
hiað ^ ^utus^^ana svo a^ blindi
b- Ufinn reki fæturna hvergi í
hakolla eða steina.
T”.Nú erum við
tnndys,“ segir
”tr bað ekki?“
”Jú5“ svarar telpan.
” n hvernig gastu vitað það, Gísli
***>“ sPyr barnið.
fin' k ^ er Lunnugur hérna. Ég
n Pað svona á mér. Hér hef ég átt
að fara fram hjá
blindi maðurinn.
óteljandi sporin. Ég þekki hvern
krók og kima, hverja laut og þúfu,
svo að segja. Ég held að ég gæti ratað
hérna þó að ég sé blindur.“
„Er ekki ósköp vont og leiðinlegt
að vera blindur?“ spurði Gerður.
„Ekki get ég nú sagt að það sé
skemmtilegt,“ svarar Gísli blindi.
„En ég má ekki mögla. Ég var búinn
að lifa í meira en sextíu ár þegar sjón-
in bilaði. Ég var sjáandi í fulla sex
tugi ára, hafði góða sjón, óvenjulega
góða meira að segja, svo að til þess
var stundum tekið hve vel skyggn ég
var og sá langt. Ég hef ekki verið í
myrkrinu nema tíu ár rúmlega.“
„í tíu ár! Finnst þér það ekki
langt? Ég er bara tíu ára og það er
ekkert lítið.“
Þetta er alveg rétt, barnið gott.
Tíu ár er ekki svo lítið brot af
mannsævi. Hún er ekki alltaf löng. -
En ef þú liflr önnur tíu, þá ertu orðin
tvítug - og þá verður gaman fyrir þig
að lifa. Það er gaman að vera tvítugur
og gaman að verða falleg stúlka eins
og þú átt eftir að verða, telpa mín,
skal ég segja þér!“
„Það verður voðalega langt þangað
til,“ sagði telpan. „En þú veist ekk-
ert hvernig ég er, Gísli minn. Þú hef-
ur aldrei séð mig.“
„Ég veit nú samt að þú verður ein-
hvern tíma falleg stúlka. Ég finn hve
höndin þín er mjúk og nett og ég
heyri málróminn, hve hann er hreinn
- og hláturinn skær og dillandi.
„Jæja, Gísli minn. Bráðum erum
við komin alla leið.“
„Já, þú verður auðvitað fegin. Þú
hlýtur að vera orðin þreytt þegar þú
þarft að sjá fyrir okkur bæði.“
„Ég er ekkert þreytt.“
„En ég skal ekki kvarta. Ég veit
hvernig heimurinn lítur út. Ég hef
séð himininn á stjörnubjörtum vetr-
arkvöldum, djúpan og dimmbláan,
og ég hef farið á fætur um miðjar
nætur á sumrin til að slá döggvott
grasið og þá hef ég séð sólina rísa. Ég
hef bæði séð gróður jarðar og fegurð
himins og ég hef líka komist í hann
krapppan í stórhríðum og vetrar-
myrkri. Ég hef elskað lífið þótt það
leiki mann stundum grátt.“
„Segðu mér eitthvað um lífið,“
biður telpan. „Fullorðna fókið talar
svo oft um það og segir: Svona er
lífið. En hvað er það eiginlega?“
Þá klóraði Gísli blindi sér í höfð-
inu og varð hugsi um stund.
„Já, Gerður litla. Hvað er það eig-
inlega? Maður stritar þetta og baslar
frá því að maður man eftir sér. Svo
55