Æskan - 01.06.1992, Blaðsíða 11

„Ég þekkti Önnu Karólínu og hún
stakk upp á því að ég færi. Þetta var
nýtt fyrir mér; ég hafði aldrei farið
áður til útlanda að keppa. Ég var
mjög spennt en líka dálítið hrædd.
Ég vissi ekkert hvernig svona mót
færu fram en þetta var afar gaman
og ég kynntist mörgum. Maður er
ekki eins feiminn og áður þegar
maður er búinn að kynnast svona
mörgum. Það var alveg frábært að
geta komist til að keppa.“
- Hvað voruð þið lengi?
„Við vorum í fimm daga í ferð-
inni en mótið var ítvo daga.“
- í hverju felst að vera for-
maður fþróttafélags?
„Ég fæ allar upplýsingar sendar
frá fþróttasambandi fatlaðra og á að
miðla þeim til félaganna og athuga
hverjir þeirra hafa áhuga á að taka
þátt í keppni. Ég sé ásamt stjórninni
um að ráða þjálfara. Við höldum
fundi ef einhver sérstök mál ber að
og þá á formaður að boða til fund-
anna. Við höldum yfirleitt fundi í
sambandi við hvert mót sem við tök-
um þátt í, þó ekki fyrir smá-mótin, þá
tölum við bara við krakkana og spyrj-
um hvort þau hafi áhuga á að vera
með. Starf formannsins felst eink-
um í því að ráða þjálfara, skipuleggja
æfingatíma, þoða til funda og sækja
fundi fyrir félagið. - Hingað til hafa
félagarnir sjálfir fengið að ráða hvort
þeir vilja keppa en annars er það
þjálfaranna að ákveða hverjir fara.
Við þekktum alla krakka sem nú
eru í félaginu og vorum ánægð að
þeir vildu vera með. Við stefnum að
því að fá fleiri í félagið og viljum
kynna það sem best. Þroskahjálp
mun vonandi koma okkur til hjálp-
ar í sambandi við kynningarfundi
eins og hún hefur gert hingað til.
Það hjálpar okkur mikið að hafa
samband við önnurfélög sem vinna
með fötluðum."
EF FÓLKIÐ KEMUR EKKI TIL
OKKAR FÖRUM VIÐ TIL ÞESS!
En hvernig hafið þið
kostað ferðir keppenda
til útlanda?
„Þegar íþróttafélagið Nes var
stofnað þá styrkti Njarðvíkurbær okk-
ur með 25.000 krónum og við erum
á fjárlögum Njarðvíkurbæjar fyrir árið
1992. Þetta eru þeir styrkir sem við
höfum fengið fram til þessa en við
verðum að afla enn meira fjár í fram-
tíðinni. Við vonum þá náttúrlega að
Suðurnesjamenn taki við sér og
styðji okkur en það virðist því mið-
ur ekki vera mikill áhugi á íþróttafé-
lagi fatlaðra hér enn þá. Svo má vera
að fólk sé bara hrætt og viti ekki
hvernig það getur komist í samband
við okkur. Þá getur verið að við för-
um bara til þess svo að það þurfi
ekki að komatil okkar!"
- Viltu segja eitthvað
að lokum?
„Já, ég vil koma því á framfæri
að þetta félag er jafnt fyrir ófatlaða
sem fatlaða þótt fatlaðir hafi komið
því af stað og æfi og keppi fyrir félag-
ið. Þeir ófötluðu eru hins vegar
styrktarfélagar. Ég vil koma á fram-
færi þakklæti til íþróttasambands fatl-
aðra fyrir góðan stuðning við félag-
ið og okkur öll. Ég vona að við mun-
um eiga gott samstarf við Suður-
nesjamenn og íþróttasambandið í
framtíðinni."
Anna Cuðrún með silfurverðlaun fyrir sund á íslandsmólinu 1992.
Æ S K A N 7 7