Æskan - 01.06.1992, Síða 39

enn þd. Hver er að koma? Vonandi
ekki mamma hennar.
Úff, gott að það var Eva. Hvaða
voðalegi svipur kemur d hana? Lít
ég svona illa út?
„Hvað .. Hvers vegna horfir þú
svona ú mig?"
„Hvað í ósköpunum kom fyrir
þig, elsku Sara Björk mín? Hvernig
fékkstu þetta ógeðslega sdr d höfuð-
ið?" hvíslar hún.
Ég veit ekki hvaða sdr hún er að
tala um en finn það strax þegar ég
kem við ennið ú mér.
„Þú ert útötuð í blóði, hdrið og
ennið! Komdu með mér inn d bað;
ég skal þvo þér. Finnur þú ekki til?"
Raunar finn ég lítið til en samt
förum við inn d bað. Vúdá! Ég bjóst
við miklu en naumast þessu! Ég er
alblóðug með stóran skurð í hár-
sverðinum. Undir augunum eru
dökkfjólubláir baugar eins og ég sé
með glóðarauga á báðum. Hárið er
úfið og augnlitur niður á kinnum.
Mér er enn óglatt og ég er með höf-
uðverk. Mér líður vægast sagt öm-
urlega!
„Hvað gerði ég eiginlega í gær og
af hverju var ég í þessu húsi?"
„Þetta byrjaði ósköp sakleysislega;
þú söngst og hlóst til skiptis."
Eva strýkur framan úr mér með
þvottapoka. Við hvíslum til að
mamma hennar og bróðir vakni
ekki.
„Svo komu margir krakkar og ég
hljóp út í skála. Þegar ég kom til
baka varstu með einhverjum strák-
um. Þeir höfðu gefið þér vín og þú
fórst og ældir. Ég reyndi að fá þig
með heim en þá kom einn strákur-
inn og fékk þig með sér. Þú gast ekki
gengið og Fúsi, kærastinn hennar
Möggu, varð að bera þig. En þá
varðst þú allt í einu ægilega hress
og fórst aö reyna við hann. Þið
Magga byrjuðuð að rífast og þú fórst
að grenja. Við Erna ætluðum að
taka þig með en þú trylltist alveg og
við gáfumst upp á þér."
Þetta gat ekki staðist, þetta var
svo ólíkt mér!
„Mér líður illa út af stráknum og
að vita ekkert hvað ég gerði..."
Ég kemst ekki lengra, þarf að æla
og kasta mér niður við salemið. Sím-
inn hringir um leið og ég byrja að
kúgast og Eva hleypur fram. Ég kúg-
ast í sífellu, ekkert kemur upp úr mér
nema grænleitur vökvi eins og gall.
Mér líður eins og ég sé að æla úr mér
innyflunum. Loks kemur Eva aftur.
„Þetta var Sandra; hún var að at-
huga hvort þú værir hér. Hún svaf
líka í þessu húsi, þekkir strákinn.
Hann heitir Vilmir. Hún sagði að
þú hefðir ælt eitthvað á leiðinni
heim til hans og grenjað en ekkert
gert af þér."
Æðislegt - eða þannig ... Nú veit
ég hvað hjásvæfillinn minn heitir!
„Fleiri fréttir - þú þarft ekki að
vera í vafa um hve langt þið hafið
gengið. Vilmi sofnaði áfengisdauða
í rúminu. Þú rakst þig á hurð og
fékkst gat á hausinn - rétt áður en
þú lognaðist út af á gólfinu. Þau
drösluðu þér upp í til hans og þið
sváfuð bæði allan tímann. Þegar
hún ætlaði að fara með þig heim
varstu farin."
Ég er alveg að líða út af. Eva styð-
ur mig inn í rúm.
„Englabossinn klikkaöist - engla-
bossinn umtumaðist," heyri ég eins
og í fjarska.
Mig dreymir núna um ódrukkna
englabossa og í framtíðinni ætla ég
að vera áfram í þeim hópi.
(Höfundur hlaut aukaverölaun í
smásagnakeppni Æskunnar, Barnarit-
stjórnar Ríkisútvarpsins og Flugleiba
1991)
Æ S K A N 4 3