Æskan - 01.06.1993, Blaðsíða 44

BERNSKUVORI
eftir Jón Jónsson
Það var bjartur og fagur
vormorgunn 25. maí 1929.
Þennan dag var búið að ákveða
að smala ánum til sauðburðar á
Hjalla. Nonni litli var aðeins 8
ára. Hann hlakkaði mjög mikið
til. Hann hafði svo ósköp gaman
af kindum. Sauðburðurinn var sá
tími ársins sem hann hlakkaði
alltaf mest til. Hann átti að smala
hjallana fyrir ofan
hagagirðinguna enda var hann
yngstur af smalafólkinu. Þeir sem
eldri voru smöluðu dalina og
fjöllin.
Veturinn hafði verið einmuna
góður. Margir rosknir menn töldu
það besta vetur sem þeir mundu
eftir. Snjólétt var til fjalla og tún
orðin algræn og úthagi vel
gróinn.
Nonni hlakkaði mikið til að sjá
kindurnar. Kannski myndi hann
finna einhverja ána borna. Hann
þurfti ekki að leggja af stað fyrr
en einum og hálfum klukkutíma
eftir að hitt fólkið var farið. Það
tók oftast fimm til sex
klukkutíma að smala.
Áður en Nonni fór gaf mamma
hans honum vel að borða. Hún
gaf honum líka tvær brauðsneiðar
í nesti. Nú var um að gera að
standa sig vel því að þetta var í
fyrsta sinn sem hann átti að smala
einn ákveðna landsspildu. Áður
hafði hann fengið að fara með
öðrum í göngur en nú varð hann
að treysta á sjálfan sig.
Þegar hann byrjaði að smala
voru ærnar dálítið óþægar. Þær
vildu fá að vera í friði í góða
veðrinu. Þess vegna reyndu þær
að hlaupa í hvarf á bak við mela
eða hæðir. Nonni varð sífellt að
vera á hlaupum fram og aftur til
að gæta þess að þær yrðu ekki
eftir. Honum gekk frekar seint en
að lokum var hann kominn með
dálítinn fjárhóp þangað sem hann
átti að bíða eftir hinu
smalafólkinu. Það dróst all-lengi
að fyrstu smalarnir kæmu, hver
með sinn hóp, en að lokum voru
allir komnir. Þá var safnið rekið
heim í rétt.
í ljós kom að aðeins tvær ær
höfðu fundist bornar. Lömb
beggja voru spræk. Eftir að
smalafólkið hafði borðað og hvílt
sig nokkuð fór það út í rétt og
athugaði hvort nokkrar
ókunnugar kindur væru í fénu.
Síðan var ánum hleypt út í stóra
hagagirðingu en þar voru þær
hafðar um sauðburðinn.
Það var föst venja að ganga
fjórum sinnum á sólarhring um
girðinguna til að fylgjast með
sauðburðinum. Farið var klukkan
sex á morgnana, klukkan tólf á
hádegi og sex og tólf að kvöldi.
Á heimleiðinni bað Nonni
pabba sinn að leyfa sér að ganga
við ærnar næsta morgun. Pabbi
hans tók dræmt í það, sagði að
Nonni væri svo ungur að hann
gæti ekki hjálpað á sem gengi illa
4 8 Æ S K A N