Valsblaðið - 24.12.1970, Blaðsíða 39

VALSBLAÐIÐ
37
þess var, að þetta hafði góð áhrif á
mig, komst fyrr í gang, fékk meira
þol og mér fór fram í leikni með
knöttinn.
Þegar ég lít yfir tímabilið, er ég
ekki ánægður með annan flokk.
Það endurtekur sig alltaf sama sag-
an, að flokkurinn fær ekki mann, sem
getur einbeitt sér að honum.
Það er ekki nóg, að æfingatímarn-
ir séu ekki á sama tima og hjá
meistaraflokki, það þarf að ætla
flokknum tíma til fundahalda og
umræðna um okkar mál. í sumar var
t. d. aðeins einn fundur haldinn til
að ræða um málin, en þá voru allir
stórleikir búnir, það var fyrir heppni
að við lentum í úrslitum eftir það og
töpuðum. Ég álít því, að það þurfi
að ráða þjálfara, sem hefur góðan
tíma til að sinna þjálfuninni. Það
getur meistaraflokksmaður aldrei
gert, þótt hann sé ágætur þjálfari og
geri sitt bezta.
Mér finnst málin séu orðin þannig,
að annar flokkur sé orðinn fyrir
meistaraflokk eins og fyrsti flokkur
var áður, og þess vegna verður al-
veg sérstaklega að sinna þeim og
undirstrika þá muninn á meistara-
flokki og öðrum flokki.
Það sýndi sig í sumar, að þegar
verið var að leita að mönnum í meist-
araflokk var alltaf farið í annan
flokk.
Áður var fyrsti flokkur vara
sjóður meistaraflokks, en núna er
hann meira hópur manna, sem vilja
leika sér þegar gott er veður.
Ég vil álíta, að margir ungir efni-
legir menn, sem ganga upp úr öðr-
um flokki, týnist á þeim tímamót-
um, vegna þess að þetta er ekki tek-
ið nógu alvarlega. Ég segi nú ekki
að á næsta ári sé mikil hætta á að
margir hverfi, því það eru svo fáir,
sem ganga upp þá. En árið þar á
eftir ganga margir upp eða 8—10
strákar, og allir efnilegir. Þá kemur
hættan að menn hverfi, vegna þess
að þeir hafa ekkert verkefni.
Ég er fylgjandi því að menn séu
teknir úr öðrum flokki til að leika
með meistaraflokki, og þá sérstak-
lega ef til er eðlilegur fyrsti flokkur,
sem er þess umkominn að veita ann-
ars flokks mönnum eðlilegan þroska,
á leið sinni upp í meistaraflokkinn.
Ég er þeirrar skoðunar, að það sé
vafasamt að sami þjálfari fylgi sama
hópnum ár eftir ár í yngri flokkun-
um. Þjálfarar mynda sér oft ákveðn-
ar skoðanir á leikmönnum og marka
þeim ákveðinn bás, og hnika þeim
lítið til eftir það. Sjaldan hafa tveir
þjálfarar sama mat á mönnum og
reyna því að setja þá á aðra staði í
liðinu og sjá hvernig þeir duga þar.
Þetta finnst mér eðlilegt, og svo
verður það meira gaman fyrir unga
manninn að vera ekki alltaf bundinn
á sama stað.
Ég er einn þeirra fáu, sem ganga
upp núna, og er ákveðinn í því að
halda áfram, fyrst og fremst vegna
þess að mér þykir gaman að leika
knattspyrnu. Ég vona sannarlega, að
félagar mínir, sem á eftir koma,
haldi áfram, þó að við verðum þá
allir komnir á „hættusvæðið“ sem
ég gat um hér að framan, en vonandi
fáum við verkefni.
Mér finnst líka, að það ætti að
vera fastur liður í starfi annars
flokks að fara ferð til útlanda, t. d.
þriðja hvert ár. Fæstir hafa á þeim
árum farið til útlanda.
Það er því mikið ævintýri fyrir
unga menn, sem mundi efla æfinga-
sókn og gefa aukinn árangur. Slíkar
ferðir þjappa mönnum saman félags-
lega, og frá þeim eignast menn
ógleymanlegar minningar.
Helg:i
Benediktsson,
fyrirliði í 2. fl.
B, knattspyrnu.
Þetta hefur gengið alveg sæmi-
lega hjá okkur í sumar. Við unnum
Reykjavíkurmótið, vorum í úrslitum
við Fram og unnum 4:2. í þessu móti
höfðum við mjög gott lið, en svo
var farið að taka menn úr A-liði
annars flokks fyrir meistaraflokkinn
og þá þurfti að taka úr B-liðinu til
þess að styrkja A-liðið og þá voru
auðvitað beztu strákarnir teknir. Við
þetta veiktist B-liðið allt of mikið,
þetta gengur víst alltaf svona, en
það er ákaflega leiðinlegt.
Frammistaðan í Miðsumarsmótinu
var þó sæmileg. í leiknum við Víking
vorum við komnir í 3:1, en þegar
eftir voru 10 mín. af leiknum, hafði
Víkingur tekið forustuna 4:3. En svo
skorum við tvö mörk og vinnum 5:4.
í leiknum við KR leit þetta lengi
vel illa út, því að þeir höfðu skorað 2
mörk en við ekkert, þegar 10 mín.
voru eftir af leiknum, en þá skorum
við eitt mark 2:1, og rétt fyrir leiks-
lok verður einn varnarmaður fyrir
því óhappi að spyrna með þrumu-
sparki í eigið mark, og endaði leikur-
inn því 2:2. En svo töpuðum við fyr-
ir Fram, en þar voru strákarnir ekki
nógu ákveðnir.
1 Haustmótinu töpuðum við fyrir
Víking 9:3, en þá var svo komið, að
onginn áhugi virtist í liðinu fyrir
leiknum, og þetta gekk allt á aftur-
fótunum, kæruleysi var ríkjandi og
ekkert gekk.
Yfirleitt var félagsandinn góður,
og okkur féll vel við þjálfarann, sem
var Þorsteinn Friðþjófsson, miðað
við það að hann varð að æfa og keppa
með meistaraflokki.
Annar flokkur ætti að geta orðið
góður og sterkur næsta ár, ef þeir
halda áfram og standa saman. Þetta
er hópur, sem hefur haldið saman
síðan þeir voru í 5. flokki, og náð
góðum árangri í yngri flokkunum.
Helga
Bolladóttir
fyrirliði í 3. fl.,
handknattl.
Eg held að ég hafi verið 8 ára, þeg-
ar ég byrjaði að æfa handknattleik
í Val, og þá hjá Þórarni. Mér hefur
alltaf þótt gaman að æfa og vera
með. 1 fyrra keppti ég í fyrsta sinn,
og var það skemmtilegt og unnum
við leikinn 7:2, en það var í íslands-
mótinu í fyrra. Mér tókst að skora
eitt mark í leiknum, og fannst það
skemmtilegt. í haust hefur þetta
gengið sæmilega, þó urðum við fyrir
vonbrigðum, þegar við lékum við
Víking. Við höfðum talið víst, að við
mundum sigra, en það fór nú á aðra
leið, þær unnu með 3 mörkum gegn
einu. Ef til vill herðir þetta okkur
upp, og svo mikið er víst, að við fór-
um á æfingu sama daginn og leikur-
inn fór fram!
Það mæta margar stúlkur á æf-
ingu hjá okkur, en þó misjafnlega
eða frá 20—40 stúlkur. Við höfum
góða þjálfara, en þeir eru: Jóna, sem
er aðalþjálfarinn, og Soffía, og fellur
okkur vel við þær. Mér þykir gaman
á æfingunum og ekki síður í kapp-
leikjunum, ég er því ákveðin í því
að halda áfram, þegar ég geng upp
í annan flokk.
Við höfðum ekki neina fundi s.l.
vetur, en ein skemmtun var haldin,
sem mér fannst mjög skemmtileg.
Ég vildi svo að lokum segja það, að
mér finnst mjög gaman að vera í
Val og leika mér með góðum félög-
um.
Sigurbjörg Pétursdóttir,
fyrirliði 2. fl. kvenna.
Ef ég man rétt byrjaði ég að æfa
handknattleik í Val, þegar ég var 12
ára. Um sumarið var Þórarinn þjálf-
arinn, en um veturinn voru það þær
Ragnheiður og Sigurbjörg, sem æfðu
okkur. Atvikin til þess að ég fór í