Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1948, Síða 63

ALMANAK
63
firði til að vinna greni. Eg sá refinn strax, þegar eg kom
á grenið, og skaut á hann. Eg sá, að skotið kom alltsam-
an í hann, en samt hljóp hann á stað, eins og ekkert væri
að honum, en dálítið var hann þó haltur. Eg hljóp á eftir
honum, því mér var léttur fóturinn á þeim árum. Við
héldum svo áfram inn með öllum Reyðarfirði, og dró
hvorki sundur né saman. Svo fórum við fyrir botn Reyð-
arfjarðar og út með honum að norðanverðu og út á
Hólmanes; þar náði eg honum loksins. En þegar eg fló
hann, þá sá eg, að hann var lapparbrotinn á öllum löppum,
og ein tvíbrotin, því var hann haltur.” (Þetta er rösk dag-
leið).
2. “Það var einu sinni, að konan mín fékk íllt í brjóst-
ið, eftir barnsburð. Fátt var þá um lækna á Austfjörðum
og langt að ná til þeirra; urðu menn því oftast að bjarga
sér sjálfir. Eg þóttist vita, að þarna væri einhver ófögn-
uður inni fyrir, sem þyrfti að nást burtu, en til þess þekkt-
ust engin ráð. Þó vildi eg reyna eitthvað, því eg varð
sjaldan ráðalaus. Það vildi svo til, að tík, sem eg átti,
hafði nýlega eignast hvolpa. Eg tók því einn þeirra og
lét hann sjúga veika brjóstið. Það brá svo við, að konunni
batnaði, og varð jafngóð eftir fáa daga. Hvolpurinn hafði
sogið burtu meinsemdina. En hann hafði líka fengið
mannsvit með mjólkinni. Þennan hund átti eg lengi, og
tók hann öllum öðrum hundum fram með vitsmuni. Hann
hét Snati.”
3. “Einu sinni fór eg upp að Ási í Fellum, til að finna
séra Sigfús vin minn. Þá var svo mikill lausasnjór á jörðu,
að flestum þótti ófært bæja á milli; þó hafði dregið nokk-
uð af hæðum en fvllt allar lautir. Mér var tekið þar með
kostum og kynjum og sat eg á tali við prest um kvöldið.
Sagði hann mér þá, meðal annars, að sauðamann sinn
hefði vantað 12 sauði fullórðna, þegar snjóinn gjörði; væri
nú enginn vegur til að leita þeirra vegna ófærðar, og taldi
hann sér þá tapaða. Eg sagði, að ekki væri ómögulegt, að