Afturelding - 01.03.1967, Page 18
Jósef vildi leita tjalda bræðra sinna, en var
fluttur sem fangi til Pýramídanna í Egyptalandi.
Það var vegur hans til uppheíðarinnar og til þess
að verða „frelsari“ hins austlæga heims — og
Israels.
Jónas reyndi að flýja til Tarsis — hins for-
kunnarfagra Spánar. En í þess stað fór hann inn í
kvið stórfisksins. Þar lærði hann listina að bi'öja
og hlýða. Þetta var leið hans upp á hæðirnar.
Sál Kísson hóf leit að ösnum, en fann konungs-
ríkið.
Móse vildi rétta hluta þjóðar sinnar með armi
máttar síns, en flýði sem útlagi á eyðimörkina og
var þar í 40 ár. Þaðan leiddi Guð hann aftur til
þess að frelsa þjóð sína og verða mesti þjóðar-
leiðtogi allra tíma.
Davíð vildi verða hjarðmaður og skáld, en rat-
aði í útlegð og niðurlægingu. Þaðan lyfti Guð
honum upp í konungshásætið.
Daníel var færður, sem ánauðugur ungur mað-
ur til Babel, en lyftist þaðan upp í forsætisráð-
herraembætti stórveldis.
Georg Washington, sem lagði grundvöllinn að
Bandaríkjum Norður-Ameríku og var fyrsti forseti
þeirra, vildi verða sjómaður. Skipið, er átti að
verða fyrsti sjómannaskóli hans, var tilbúið að
leggja úr höfn, og Washington var rétt að stíga
á landganginn og ganga um borð. Þá varð hon-
um litið á móður sína, sem hafði uppalið hann í
einlægri sannleiksást og djúpri Guðs trú, árang-
urslaust vera að reyna að harka af sér grátinn.
Þá kom sú hugsun til hans, að ef til vill sæi móðir
sín aldrei glaðan dag eftir þetta. I sömu andrá
sneri hann sér að burðarmanninum, er lokið hafði
við að bera föng hans um borð, og sagði fast-
mæltur og ákveðinn: „Gakk um borð og sæk föng
mín öll og berðu þau aftur í land.“
Undrandi horfði móðir hans á hann. Því næst
sagði hún við hann, hrærð og djúpt snortin:
„Georg, Guð hefur gefið þau forréttindi, að hann
skuli blessa þau börn, sem heiðra foreldra sína.
Hann mun einnig blessa þig.“ Ákvörðunin þarna
á bryggjunni varð snúningsdepill hans að því að
verða grundvallarmaður að frelsi Bandaríkjanna
og fyrsti og elskaðasti forseti þeirra.
Lúlher vildi fara til Wiltenberg, en kom til
Wortburg til þess að þýða Heilaga ritningu á mál
þjóðar sinnar og leggja hana síðan sem blikandi
sverð í hendur allra sannleiksleitandi manna
gegn myrkri og ógnun páfadómsins.
Saga silkidúks
í borginni Springfield í Illinoisfylki er á forn-
minjasafni innrammaður lítill silkidúkur, með
dökkum blettum. Þótt einhverjum dytti í hug að
vilja kaupa hann, mundi hann ekki látinn falur
fyrir neitt verð, og það er einmitt vegna þessara
dökku bletta, sem fljótt á litið verka sem óhreinka
á silkinu.
Saga litla silkidúksins er þessi:
Þegar Abraham Lincoln, hinn ástsæli Banda-
ríkjaforseti var myrtur, sat á aðra hönd honum í
leikhúsinu ung stúlka. Þegar skot banamanns for-
setans reið að höfði hans hné hann fram yfir sig
og um leið það til hliðar, að höfuðið féll í kjöltu
ungu stúlkunnar og litaði silkikjólinn hennar
blóði sínu.
Það er til marks um ástsæld forsetans hjá Banda-
rísku þjóðinni, að blóðmerkti dúkurinn var klipptur
úr kjól ungu stúlkunnar og innrammaður og settur
á minjasafn borgarinnar, þar sem hann hefur ver-
ið varðveittur siðan.
Þegar íbúar einnar borgar geta metið svo mik-
ils blóð eins sona sinna, hve miklu fremur ættu
J)á mannanna börn að meta blóð eingetins sonar
Guðs, sem gefið er öllum heimi til endurlausnar
og fyrirgefningar syndanna. Er ekki vert að íhuga
þetta í ljósi ofanritaðs. Biblían segir: „Náð lét
hann oss í té í hinum elskaða, en í honum eigum
við endurlausnina fyrir hans blóð, fyrirgefning
afbrotanna. Er það samkvæmt ríkdómi náðar
hans“ (Efes. 1, 6—7).
18