Muninn - 01.05.1960, Blaðsíða 19

ÞU GOÐA STULKA
í SPEGLI
Þú leizt í spegil, lagðir seka hönd
á lúið brjóst og sjálfs þín augum mættir.
Hve fljótt var dauðaþreytt þín unga önd
og óradjúpir þínir andlitsdrættir.
Þú spurðist fyrir. Enginn efar það.
Ef eitthvað mætti hugans öldur kyrra.
Og þetta, sem þú leitar löngum að,
er lítið barn, sem dó í hitteðfyrra.
Þig dreymir liðna daga, ást og blóm,
sem dísir vorsins stráðu á þína vegi.
Þú hlýðir einn og hljóður á þinn dóm
á heimsins mikla lokastefnudegi.
Þó skamma stund þú skelfist eigin róm,
mun skera brjóst þitt ólæknandi tregi.
H. P.
Þú góða stúlka
þú ert eins og vængjalaus engill
á flugi
um óendanlegan draumaheim
hugsjóna minna.
Ég lít upp til þin
á fluginu
og bið blæinn að færa þér
brennheitan koss minn
og tjá þér með blíðri snertingu
við yndislegt hörund þitt
ofsalega ást mína.
Ég er frávita af ást
og hefi hvorki neytt
svefns né matar dögum saman.
Ef þú Iækkar ekki senn flugið
og endurgeldur ást mína
með ástríðufullum kossum,
þá sæki ég haglabyssuna mína
og skýt þig — eins og kráku.
H. S.
MUNINN 91