Dýravinurinn - 01.01.1903, Qupperneq 44

4Ó
langtum þægílegrí. Látið þá ekki standa úti í kaupstöðum eða annarsstaðar, ef
slæmt er veður, meðan þér lúkið erindum yðar; og ef þeir verða að standa og
bíða yðar, þá leitist við að láta þá standa á grasi eða mjúkri jörð, svo þeir þreyt-
ist sem minst i fótunum. Ástundið að hafa létt og góð reiðver og herðið eigi
gjarðirnar miskunnarlaust. Ríðið hestunum aldrei langa spretti, og leyfið þeim að
blása á milli, og seínast en ekki sízt, sáið um að þeir fái nægilegt að éta og
drekka.
í einu orði: Reynið að kynnast hestunum sem bezt, þá mun yður fara
að þykja vænt um þá og þá segir hjarta yðar til um það, hvernig þér eigið að
breytá við þá.
Páll Halldórsson.
Snotra.
JARNASTAÐAHLÍÐ heitir bær einn í Goðdalasókn í Skagafirði. Þar
býr bóndi, sá er Sveinn Guðmundsson heitir. Synir hans tveir, Ólafur og
Guðmundur, áttu tik, þá er Snotra var kölluð. Hún var að mörgu mjög einkenni-
leg. Að því er virtisf, fanst mönnum sem hún mundi skilja mannamál. Eigi vissi
sögumaður til, að Snotru væri kent neitt sérstaklega, þegar hún varhvoipur. Iíún
var sértaklega góð smala-tík, og kvað svo að þvi, að oft smalaði hún ein svonefnt
Hlíðarfjall, sem er fyrir ofan Bjarnastaðahiíð, ef annar hvor bræðra stóð á hlaði
heima, og skipaði henni að fara. Oft bar það við, að þeir bræður, Guðmundur og Ólaf-
ur, fóru báðir að heiman undir eins, og varð þá ágreiningur um það, hvorum þeirra
Snotra skyldi fylgja, og varð þá oftast sá endir á, að liún fór með hvorugum, nema
ef Ólafur sagði: „farðu með honum, Munda“, eða Guðmundur sagði: „farðu með
honum, Óla“; þá fór hún með hvorum þeirra sem henni var sagt. Aldrei bar það
við, að hún færi með öðrum af heimilinu, þegar þeir bræður vóru heima, nema
þeir skipuðu henni það. Oft bar það við, þó Snotra lægi á hvolpum, að hún fór
upp í fjall með öðrum hvorum þeirra bræðra, stundum strauk liún heim frá þeim;
en þegar henni var skipað að fara að leita hans, þá fór hún þegar. Af þessu, sem
nú er sagt, þóttust menn vita, að Snotra mundi skilja mál manna; en hvort sem
það er skoðað svo eða ekki, þá er eitt atvik enn, sem virðist benda til, að svo
hafi verið.