Heimilisblaðið - 01.03.1958, Blaðsíða 35

v°rugur þessara innilokuðu manna var
v°Pnaður. Ef svo færi, yrði það undir Mar-
|®ini og Carsov komið, hvort unnt yrði að
iarga Katrínu, þeir myndu að vísu eiga
erfitt um vik, þar sem Shamer vissi, hvað
aeð hafði, en þeir ekki; þeir myndu leita
félögum sínum og þá óhjákvæmilega falla
nendur Shamers. Þorpararnir myndu hrósa
!!gri> og næstkomandi þriðjudag myndi
atrin leggja af stað til Suður-Ameríku og
Verða seld umboðsmönnum hvítu þrælasöl-
Pntiar.
®f til vill gætu þeir vonað, að Marteinn
°8 Carsov myndu snúa til baka til að gefa
ayrslu — þegar vinir þeirra tveir sýndu sig
.*«■— grunur myndi vakna hjá þeim og
.eir myndu snúa aftur til skips. Þeir myndu
sanaeiningu neyða Mangey til að segja
j’a_nnleikann, en í öllu falli myndi þeim verða
Jest, að eitthvað óeðlilegt hefði skeð, og
^nyndu á þann hátt vera varaðir við hætt-
Utlni, þegar Shamer kæmi.
Nú var um að gera fyrir Tómas og Man-
Sel að gera sitt ýtrasta til að sleppa út af
eigin rammleik, en þegar þeir höfðu kveikt
f Vasaljósinu og virt klefann fyrir sér, féll
eina allur ketill í eld.
f^lefinn var 2 metrar á lengd og breidd
°ff meter til lofts og klæddur í hólf og
^fif ttieð þykkum segldúk. Það var ekkert
VraUga á honum og engin sýnileg loftrás,
en dyrnar mátti greinilega sjá vegna langrar
í'in í segldúkinn. Þær voru ekki hærri en
. -~~60 sentimetrar, og það var auðvitað
v*tað ekkert handfang. Um húsgögn var ekki
, rmða, ekki svo mikið sem setubekk, sem
eioi mátt brjóta niður og nota fyrir verk-
ri- Segldúksklæðningin var hvorki vel
rekkt né lafandi, svo að ómögulegt var að
j|a handfestu í henni. Hún var óhrein, en
v°rki var á henni að sjá merki um illa um-
^6llgni eða slit.
^eir tóku auðvitað ekki eftir því strax,
Pppgötvuðu það síðar, að segldúkurinn
Var fjórfaldur yfir allan klefann, og að vegg-
ltlllr en ekki loftið var einangrað með sagi,
°g að segldúknum var haldið að veggjunum
eö járnboltum, sem einnig voru klæddir
eð segldúk, svo að illmögulegt var að
ereiPa þá.

Það var óþolandi hiti í klefanum, en það
var enginn vafi á því, að einhvers staðar
var rás fyrir ferskt loft, en þeim var ekki
unnt að finna hana. Sú áreynsla, sem þeir
þurftu að leggja á sig til að leita, var nægi-
leg til þess, að svitinn streymdi af þeim,
og áður en þeir lögðu meira á sig, afklæddu
þeir sig niður að mitti.
,,Ég legg nokkuð til málanna," sagði Man-
sel. ,,I því tilfelli, að við verðum ekki sloppn-
ir út, þegar Shamer kemur, og þar sem við
látum ekki slátra okkur af frjálsum vilja,
verðum við að vera undir það búnir að veita
allt það viðnám, sem í okkar valdi stendur.
Ef við getum losað segldúkinn, sem hylur
loftið, frá öllum hliðum, nema yfir dyrun-
um, mun hann hanga niður eins og teppi
fyrir dyrunum. Þegar þeir opna dyrnar, geta
þeir ekki séð inn í klefann, og segldúk er
ekki hægt að sópa til hliðar eins og silki-
efni. Ef til vill finnum við eitthvað, sem
gæti orðið okkur til hjálpar, þegar við höf-
um skorið segldúkinn niður.“
Mansel dró þriggja blaða vasahníf upp úr
leynivasa á jakka sínum, Tómasi til mikillar
undrunar, og á meðan Tómas hélt á vasa-
Ijósinu, skar hann á segldúkinn. Frh.
HEIMILISBLAÐIÐ — 79