Heimilisblaðið - 01.07.1960, Blaðsíða 13

j^lkið aS þyrpast að brunninum, en faðir
ePunnar var síðastur. Hann hrópaði:
»hún
er lifandi“, tók hana í fang sér og
^etti hana síðan til konu sinnar, sem var
óttaslegin.
g ”K®ra barn,“ varð móðurinni að orði.
11 litla telpan greiddi hárið frá andlitinu
eð hendinni og sagði: „Vertu ekki reið
mamma.“
^erðamannahópurinn tók nú fljótt aftur
eói sína. Það þyrptist nú mikið af aröb-
j!11 að, svo að faðirinn átti erfitt með að
,^>na Mohamed. Hann þakkaði honum
i nuega og sagðist nú myndi uppfylla ein-
eJja ósk hans.
ÖsVt ame(t st°® og h°rfði út í bláinn.
Um si;óð heimurinn opinn fyrir hon-
hg- ^riPólis! Og lengra, já, út um allan
_Með einhverju af stóru skipunum,
var'vi^ÍUrgi ^a^®1 svo saSi fi'á. En þá
agr Pað eins og Mohamed sagði seinna frá,
jj Pað var eins og einhver rödd segði við
hef11" ”^iiah er Mohamed! Hvað
v ar tm að gera út í heim? Einhverntíma
jargUrðu þó að koma aftur. Eða viltu verða
bar Settur einhversstaðar í ókunnu landi,
bin SeTn rocicl vor hljómar ekki yfir gröf
]e n!? Eða þar sem ekki er rúm til að
SaJpa bænateppið? “ Giurgi hafði einnig
þg. ’ að útlendingarnir hefðu aldrei tíma,
bar" Vaeru ulltaf á hraðri ferð, og færu
lejj,a. yfir niann ef maður stæði kyrr. Svo
brin aUn tri bimins og út að sjóndeildar-
ar k’ kar sem sólin var að hníga til við-
0g , Vl næst sagði hann alvöruþrunginn
bjar riStl böfuðið: „Nei, herra, fyrir að
]jfjgga öðrum tekur maður ekki laun, því
er helgidómur." Og svo kvaddi hann
ibgi °r(5unum „Dagurinn verði þér ham-
aan Usarnur»“ og hljóp svo aftur til geit-
la sinna.
með°ndÍnn: ”ðfér batnar ekkert af þessum
Urri> getið þér ekki reynt önnur meðul?”
ken^ uirinn: „Ætlar nú eggið að fara að
tve; a ilaEr>unni. Veiztu ekki, að ég hef lært á
J ^ ___
tv^r°hdÍnn: hef líka átt kálf, sem saug
naut þó varð ekki annað úr honum en
|!mur hásókl
um.

^ILI
SBLAÐIÐ
Hann fear MakíS af
. . 3 og þ<6!
Smásaga eftir Marcel Germain
Sögusviðið er skrifstofa Monsieur Bille,
en hann er framkvæmdastjóri sölufyrir-
tækisins Duos.
Maður nokkur gengur inn. Hann er rýr
í roðinu, fremur illa til reika, hefur hvasst
nef og stór augu eins og páfagaukur.
Millum grannra handanna, sem minna á.
klær, vöðlar hann grænleitum hatti.
Monsieur Billi virðir hann fyrir sér,
undrandi og tortrygginn.
„Gangið nær. Eruð þér í viðskiptaerind-
um?“
„Nei, ónei, herra framkvæmdastjóri."
„En-i- þér eruð þá kannske komnir vegna
auglýsingar minnar eftir aðstoðarmanni
með sæmilegar gáfur og gott hyggjuvit?"
„Öldungis rétt ... herra framkvæmda-
stjóri.“
„Þér álítið semsagt sjálfan yður þess-
um hæfileikum búinn?“
„Já ... herra framkvæmdastjóri ... án
þess ég vilji nokkuð gorta.“
„Ég vona að þér skiljið, að mig vantar
starfsmann, sem ekki ímyndar sér að hann
sé meira gáfnaljós en hann er — og ekki
er að hinu leytinu neitt dauðyfli. í stuttu
máli sagt: mann með sjálfstæða dóm-
greind.“
„Einmitt þannig er þessu varið með
mig, herra framkvæmdastjóri. Ég er tákn-
ið fyrir hinn gullna meðalveg, án þess ég
vilji hró ...“
„Hvað heitið þér?“
„Gélerdun, herra framkvæmdastjóri, —
stutt og laggott.“
„Já, það er svosem jafn gott og hvert
annað nafn. Starfið, sem yður verður falið,
er ekkert sérlega erfitt, skiljið þér. Það er
aðeins fólgið í því að innheimta — inn-
heimta þá án þess að brúka munn.“
„Þegar um er að ræða fastar peninga-
móttökur, getið þér örugglega reitt yður á
mig — sem sagt: án þess ég vilji raupa.“
145