Heimilisblaðið - 01.07.1960, Blaðsíða 34

einn mann fyrir lífstíð, einmitt hann Toni.
Ég gat ekki vitað að hann væri þorpari.
Ég verð að sjá til hvernig ég kemst yfir
þetta áfall. Svona nokkuð mun ekki koma
fyrir mig í annað sinn.“
Hún er á burtu. Hún gengur með löng-
um skrefum upp brekkuna og hverfur síð-
an í skóginn.
En þegar hún er komin heim grípur ör-
væntingin hana aftur heljartökum.
Hún setur þar með hendur í skauti og
horfir á dyrnar. Sannleikurinn rennur upp
fyrir henni, beizkur og vægðarlaus. Nú rif j-
ast allt upp fyrir henni aftur einnig það,
að hann vildi aldrei tala um giftingu við
hana. Það var bara hún sjálf, sem var
svona heimsk og því hafði hún talið það
vera alveg sjálfsagðan hlut. En hann mun
auðvitað hafa hlegið að því bara og ef til
vill aðeins fundist það vera vasapeningar,
þegar hún minntist á tvö þúsund mörkin
sín.
Og allt í einu hnígur höfuð hennar nið-
ur á brjóst og þjáningarstuna heyrist í
stofunni.
Næstu dagar mjakast hægt áfram. Það
hefur haldið áfram að snjóa og snjórinn
hylur allt líf og felur hvert spor, því að
hann rís ekki upp eins og grasið, sem mað-
ur gengur á. Magdalena fær sér langar
gönguferðir inn í skóginn á hverjum degi,
það er aðeins ráf hingað og þangað, en
hvað ætti hún annars að gera við tímann?
Veturinn er hinn mikli óvinur allra ein-
stæðinga. Maður getur að vísu setið við
arininn á kvöldin og ornað sér á fótunum
og horft inn í eldinn.
Oft þegar hún lokar augunum, svo að
litli arineldurinn getur ekki dregið huga
hennar að sér, birtist Toni henni sjónum,
sem tældi hana og skapaði óbifanlegt trún-
aðartraust hjá henni á sér. Hún heyrir þá
einmana fugl kvaka í fjarska út í skógin-
um og snjóflyksurnar lemja hurðina. Hún
verður þessa aðeins óljóst vör og veit ekki
að hún er orðin innilega samgróin ein-
verunni.
Senn líður að þeim tíma, sem hún verður
að yfirgefa kofann. Nýi skógarvörðurinn
hefur komið í eina heimsókn og minntist á
það, að hann vildi helzt kaupa húsgögn-
166
m
af henni. Hún hafði kinkað kolh
til
samþykkis. Hvað þarf hún líka á Þe,sSU*g
hlutum að halda, því að nú verður hún ^
fara að gegna störfum í þjónustu anna.\ r
Og þá hefur hún ekkert við þessar m11
að gera, kannske í hæsta lagi bláa s
inn með myndina af hjarta á hurðinni-
Enn veit hún alls ekki hvert. hún a
fara. Hún afhendir lykilinn á tilset u^
degi hjá jarðnæðisstjórninni. Menn ^
mjög vingjarnlegir við hana og spyrí3 111,
hvaða hætti andlát Thomasar hafi að
um borið og hvað hún ætli nú að taka
fyrir hendur? , -
„Ég veit það ekki,“ segir Magdalena
strýkur burt hrukku á svuntunni sinn1* . ((
„Ef það rekst ekki á fyrirætlanir Þina
segir Wörner eftirlitsmaður, „þá £e ,
bent þér á að konuna mína vantar stu
eldhúsið og til heimilisverka.“ ,
„Það er ágætt, herra. Það er einfl1
þangað sem ég ætlaði að fara.“
„Jæja, þá hittist það ágætlega á. Fa
bara til konunnar minnar og segðu he
að ég hafi sent þig.“ ... {
Þannig breyttist líf Magdalenu a e^}ci
einu á þann veg, sem hún hafði alls
látið sér til hugar koma áður. íbúð efth ^
mannsins liggur í vinstri álmu herraga1
ins, ríki út af fyrir sig og þar er ty
myndarregla á öllu. Kona eftirlitsma
ins kemst að raun um, eftir aðeins tvo
daía
iiiö ivcniöi du ictuu uiii, ciuii
að hún muni ekki þurfa að passa 11:11 „ , u.
á Magdalenu. Hún er bráðflink í höfl
um, kattþrifin og bráðdugleg í hví^e
Hún vinnur öll sín störf með gleði og un
aði æskunnar.
Nú er hún heldur ekki svo ein111
afla
9tof»
lengur. Nei, hún má sitja í betri . ^
hjónanna á kvöldin og hlusta á útvalP ^
fá bók að láni úr bókaskápnum. Oft ke .
einhver í heimsókn og þá verður
lena að hita kaffið eða bera vín a
ásamt brauðsneiðum. Hún gengur
snyrtilega frá öllu, að húsfrúin sparaJ ‘
lofsyrðin, enda þótt hún sé ekki vön ■
þeim út á báðar hendur. .
Þegar hún gengur yfir garðinn^ra
hænsnahúsinu til þess að sækja egg> s g,
ungu búnemendurnir á hana soltnum ^
um. En það er svo erfitt að komast í sn
SV0
ekK1