Heimilisblaðið - 01.07.1960, Blaðsíða 29

Sanibandi við þá hafði ég það strax á til-
^Jiningunni, að þeir hefðu aðeins áhuga á
garðinum mínum. Einu sinni kom sá
mli nieð einn af strákunum sínum, ég
e ^ hann heiti Anderl. Þeir héldu að ég
ekki heyrt til þeirra, en eldhúsdyrun-
hafði aðeins verið hallað aftur og þá
yrði ég mjög greinilega þegar pilturinn
,ag'-u við föður sinn: „Veiztu pabbi, það
^aif talsverða lyst til að ganga að þessum
a°ahagi.“ — „Vertu ekki Svona heimsk-
’ svaraði karlinn þá. „Aðalatriðið er bú-
. arðurinn. Hvaða gagn hefur þú af fegurð-
, ni? Fegurðin hverfur oft eftir fyrstu
^aineignina og þá siturðu eftir með sárt
nið.“ Agnes flissar lágt, eins og hún
, ði enn gaman af að ryfja upp hvernig
enni tókst að hlera þetta samtal.“ „Já —
enn eitt, Toni,“ heldur hún áfram
sínu. „Við erum fjandmenn Hofe-
og
^valdri
is. Það voru einu sinni deilur um fiski-
I J'lndi í vatninu. Pabbi tapaði málinu, en
, kostaði Hofeder líka mikil útgjöld.
a þeim tíma að telja er engin nágranna-
natta milli okkar lengur. Þetta verður
^ lr|ig að gilda hvað þig snertir sem fram-
Ur ^húsbónda hjá okkur. Hann óskaði okk-
heldur ekki til hamingju, sá eini af öll-
nágrönnunum, sem það gerði ekki.“
ha’nÞað- gerir okkur alls ekkert til,“ bætir
nn við vaðal hennar, hlæjandi.
’fei, satt segir þú,“ segir hún hlæjandi
p a^ar sér að honum aftur.
jg .j nú er vagninn kominn á bæjarhlað-
vlukmaðurinn stekkur af vagninum og
Pnar vagnhurðina. Útiljósið á bænum
Vj.?llnur skært og Toni sér skiltið hanga
ef.r húsdyrunum, sem búið er að mála á
g] lr-farandi orð: „Hjartanlega velkomin".
iiis r* Wónustustúlka, sem hefur gætt húss-
, ^ allan daginn, stendur fyrir framan
1 Uar og óskar þeim feimnislega til ham-
k,]u. En nú opnar Agnes Störauer dyrnar
uPp
a gátt og leiðir manninn sinn yfir
°skuldinn.
»,Stígðu inn fyrir og vertu herra og bóndi
jpHia héðan í frá,“ segir hún í hálfum
leÍ?'5um Toni finnur áð þetta er hátíð-
j^. au&nablik, að minnsta kosti þýðingar-
augnablik fyrir framtíð hans.
^agdalena setur fötuna og sópinn út í
HEi
MlLISBLAÐIÐ
horn, sem er komið fyrir til þessara nota
í efri gangi fangelsisins, þvær sér vandlega
um andlit og hendur í vaskinum, en myndi
helzt vilja fara úr þessum gráa fangelsis-
kjól og láta ískalt vatnið renna yfir allan
líkamann. En hér má ekki brjóta hinar
ströngu reglur, nei, það rná hún heldur
ekki leyfa sér, enda þótt fangelsisstjórinn
sé henni velviljaður og hafi ritað á ein-
kunnarspjald hennar, að hún hegði sér
mjög vel og að hann vilji mæla með því
að henni verði sleppt út fyr en ella vegna
hinnar góðu hegðunar hennar.
Nú gengur hún eftir endilöngum gang-
inum að klefa númer sautján, opnar hurð-
ina og gengur inn. Það er grár nóvember-
dagur, regnið lemur gluggann, sem er með
járnrimlum, maður heyrir hávaðann í vatn-
inu, þar sem það rennur eftir þakrennunni.
Þetta er eiginlega eins manns klefi, en
vegna mikils aðgangs voru þó þrír fangar
þar, þar til í gær. Tveir fangar voru látnir
lausir í morgun, en um hádegið bættist einn
nýr fangi við, sem nú situr á rúmbríkinni
og grætur.
Magdalena grét líka mikið fyrstu dag-
ana, en ekkert skánaði við það. Hún herti
fljótt upp hugann og beit á jaxlinn. Til-
finningin um að hún væri að fórna fyrir
ástina olli því að hún gleymdi erfiðleikum
sínum og veitti henni mikinn innri kraft.
Hún er sú eina í þessari byggingu, sem
veit að hún er saklaus, hún ein veit,. að
hún er algert undantekningartilfelli í þessu
fangelsi. Allir aðrir, sem hér sitja, hínir
raunverulegu afbrotamenn og smá-synda-
selir með þriggja vikna dóm eða svo, vitá
um sekt sína, sem þeir verða að afplána
með því að sitja hér inni. Og enda þótt allir
hinir fangarnir álíti að hún sé ekkert betri
en þeir, þá er hún samt hafin yfir þá, því
að hún veit að hún er að fórna sér fyrir
elskhuga sinn, sem mun launa henni þús-
undfalt fyrir hina döpru daga og nætur 1
þessari gráu byggingu. Hún ein veit, ,að
þegar hurð þessa fangelsis verður opnuð
fyrir henni, mun þakklætið bíða hennar
fyrir utan fangelsisveggina. Toni mun‘ þá
bíða hennar fullur af þrá, mun faðma hana
að sér og segja við hana, hversu mjög
hann elski hana.
161