Heimilisblaðið - 01.07.1960, Blaðsíða 24

1£^eió <'Wla.e)dcilenu
I I I LiIFIÐ
Framhaldssaga
„Já, en þeir sögðu að það hefði ég senni-
lega skrifað sjálf.“
„Vonandi hefur þú ekki nefnt nein
nöfn?“
„Nei, ég nefndi ekkert nafn.“
„Já, ég vissi að ég get treyst þér.“ Hann
varð blíðari og hældi henni mikið. „Þú ert
ein af þeim fáu, sem algjörlega er hægt að
treysta."
Henni fannst mikið til hans koma og
dáðist innilega að honum. En svo spurði
hún:
„Er kýrin áreiðanlega komin yfir landa-
mærin ?“
Hann varð eitthvað vandræðalegur við
spurninguna. „Já, ég fer við og við með eitt
og annað þangað. Þar er allt svo ódýrt að
þar er hægt að þéna töluvert á því. Það
var gott að þú nefndir ekkert nafn.“
„Ég hélt að þú myndir skamma mig.
Hvað heldurðu að verði gert, Toni?“
„Við verðum að bíða og sjá til hvað
skeður. Það gæti verið að þú yrðir kölluð
fyrir rétt. Mér þykir leitt að ég hef valdið
þér svona miklum vandræðum. Ef þú segir
sannleikann, þá verður þú frjáls. Það gæti
verið að ég yrði dæmdur í nokkurra vikna
fangelsisvist."
„Nei, Toni, ég vil ekki verða völd að því
að þú verðir dæmdur í fangelsi."
„Hún stóð nú upp og gekk fram og aftur
um gólfið, óróleg. „Yrði það ekki þungt
áfall fyrir þig, Toni.“
„Hvað?“
„Að sita í fangelsi.“
»0, jæja. Ég hef aldrei verið í fangelsi,
en eftir því sem ég hef heyrt, fær maður
eitthvað að borða reglulega og eitthvað til
að sofa á.“
„Nei, Toni, ég vil ekki að þú verðú
dæmdur í fangelsi."
„En þú þarft ekkert að brjóta heila1111
um það. Ég get alls ekki þegið svo mika
fórn af þinni hálfu.“
„Af hverju ekki?“ spyr hún hátt og
skýrt. „Þú veitir mér ást þína og ég
ekki að vera tilbúin að fórna neinu í sta
inn? Hvers virði væri ást mín þá eiginle£a’
ef hún hyrfi við hinn minnsta mótbyr- Net
nei, Toni, ég er búin að taka þetta á mín81
herðar og mun halda áfram að bera þessf
byrði. Þú mátt bara ekki gleyma mér, Tom>
ef þeir loka mig inni nokkrar vikur. Sk]■ '
urðu, ég verð að geta trúað þér, því eha
gæti ég ekki afborið þetta.“
Hann hefur spennt greipar og situr am '
ur mjög, eins og hann væri að gá að em-
hverju á jörðinni, eða eins og hann vn
fela andlit sitt, til þess að stúlkan gseti ekk1
séð hve mjög hann hefur roðnað við 01
hennar. Hann hrekkur bókstaflega í i{Ll
ung þegar hún leggur hendi sína á öxl hanS
og segir með sérstaklega blíðri röddu:
„Við skulum þá hafa þetta svona, Tom,
ekki satt ?“
Hann þrýstir hendi hennar á vanga slIin
orðlaus. Ef til vill er hann raunverulega
snortinn af hinni stórfenglegu fórnarlu11
hennar.
„Og í framtíðinni tölum við ekki ®einf(
um þetta, Toni, ertu ekki sammála mei’ ■
„Já, í framtíðinni,“ segir hann andvafP'
andi og lokar augunum um leið. Æ, ef ÞeSS1
stúlka þekkti framtíð sína. Einu sinni va1
hún ekkert vandamál fyrir hann. Nú heful
allt breyzt, síðan Magdalena kom inn 1 u
hans. Hann ætlaði aðeins að upplifa srna'
ævintýri og það hefur orðið meira úr Þ^1
en upphaflega var til ætlazt. En hann Set'
ur heldur ekki lengur losnað við hinn kven-
manninn. Honum hryllir við tilhugsunin3
um að þurfa að gera þessa játningu fyrir
Magdalenu einhvern tíma og nú veit hann,
að hann muni ekki hafa kjark til þess. Þeg'
ar hann horfir í hin fögru augu henna1,
verður hann gagntekinn mikilli iðrun-
Fjandinn sjálfur hlýtur að hafa náð tökun1
á honum, þegar hann þrammaði yfir dallS'
gólfið forðum.
Þegar hann er hjá Magdalenu hugsa1
156
HEIMILISBLAÐ1®