Heimilisblaðið - 01.07.1960, Blaðsíða 16

hinum gullna himinvagni, guði sólarinnar
og skáldskaparins, ungi herra,“ svaraði
þrællinn. „En mér skaltu ekki þakka, því
ég er aðeins þræll.“
Drengurinn leit á hann. „Svipur þinn er
göfugur, líkt og orð þitt og athöfn,“ sagði
hann. „Þú ert enginn venjulegur þræll.
Hvað heitirðu?"
„Nafn mitt, svaraði þrællinn, „er Esóp.
Ég er ættaður frá Frýgíu, en hef hafnað
hér á Samos. Svo er guðunum fyrir að
þakka, að ég á yfir mér ágætan húsbónda.“
„Esóp!“ hrópaði drengurinn undrandi.
„Ekki vænti ég, að þú sért hinn nafnkunni
Esóp, sem segir dæmisögur betur en nokk-
ur annar?“
„Hvort ég er nafnkunnur, veit ég ekki,“
svaraði þrællinn og brosti dauft. „En satt
er það, að dæmisögur segi ég stundum.
Sumar þeirra skálda ég sjálfur; aðrar nem
ég af víðförlum kaupmönnum og endursegi
þær á eigin hátt.“
„,Vissulega ertu nafnkunnur, Esóp,“ mælti
drengurinn ákafur. „Allavega hefur frægð
þín borizt til Aþenu. — En ég hélt þú
værir leysingi."
„Ekki enn,“ sagði dæmisagnaþulurinn
og stundi. „Og einmitt vegna þess, að ég
er þræll, hlýt ég nú að kveðja þig og biðja
þig vel að lifa. Herra minn og húsbóndi
hefur sent mig út á torg í merkilegum
erindagjörðum."
„Hverra erinda?“ spurði þá drengurinn
af ungæðislegri forvitni.
„Æ,“ stundi Esóp. „Húsbóndinn hefur
boðið til veizlu í dag, og hann hefur sent
mig til að kaupa það bezta, sem völ er á.
En — hvað er bezt? Það veit Zeus, að ég
hef ekki minnstu hugmynd um.“ Svipur
hans lýsti þungum áhyggjum.
„Þá veit ég um þann, sem getur gefið
þér góð ráð,“ svaraði drengurinn glaðlega.
„Komdu nú með mér niður til hafnarinn-
ar, þar sem skipið okkar liggur. Móður-
bróðir minn á það skip. Ég er kominn
hingað í fylgd hans, en hann er gáfaðasti
maður í allri Aþenuborg. Hann mun hjálpa
þér, úr því að þú hjálpaðir mér — og vegna
þess að þú ert Esóp! Nafn mitt er Pisis-
tratos.“
Áður en Esóp fengi í móti mælt, var
Pisistratos lagður af stað með hann í
til hafnarinnar, og brátt voru þeir Þan®
komnir. Drengurinn nam staðar við AÞen
skipið og vék sér þegar í stað að sterkleS.
um og gráskeggjuðum manni, sem stóð V1
landganginn.
„Hér kem ég með sjálfan Esóp, frse11
minn góður,“ sagði drengurinn glaðle£a‘
„Hann hefur bjargað mér undan fæ nUu-
hestum, en er sjálfur þurfandi fyrir S
ráð þessa stundina. Það veit ég að þu
gefa honum. Þú ert ekki að ástæðulauS
nefndur Sólon hinn vitri.“
Sólon! Löggjafi sjálfrar Aþenu!“ ^110^
aði Esóp. „Hið mikla skáld!“ Hann laU,
honum djúpt og virðulega. Sólon kink
kolli vingjarnlega og vék sér því næst il
erindinu.
„Húsbóndi þinn hefur sagt þér að kaúP‘
það bezta sem þú getur fengið til yel -
hans,“ sagði hann. „Það er ofur ein ga
mál. Kauptu tungur. Er nokkuð betra e
verðmætara en tungur? —* Tungui' a
sannleikann og spekina. Með hjálp Þeir ^
er kennt og stjórnað — og guðirnii’ ^
beðnir. Kauptu tungur, vinur mmm
segðu herra þínum hvers vegna þú va*
þær. Komdu síðan aftur hingað á m°r^u.g
og segðu mér, hvernig þessu hefur vel
tekið.“
„Tungur! Já, þær kaupi ég!“ sagði Ése
og létti stórum. „Þakka þér fyrir ráðleg
inguna, þú hinn vitri Sólon!“ Hann la^.j
honum aftur og hljóp síðan í áttina
torgsins, til að kaupa tungur.
Daginn eftir kom hann aftur til skip '
„Jæja?“ spurði Sólon kímileitur. „Hvel11
herra.
sam-
ig fór?“
„Þetta reyndist stórkostlegt,
svaraði Esóp. „Ég keypti tungur,
kvæmt yðar ráði, og lét matreiðsluma11
inn gera úr þeim hina breytilegustu re
Húsbóndi minn og gestir hans urðu u11
andi, er þeir fengu aðeins tungur fra
reiddar. En ég gaf þeim þá skýringu. g
þú hafðir veitt mér: að tungur seU.,L
bezta sem fyrirfinnist í heimi. Allir hloa
og samsinntu orðum mínum.“
„En — hvers vegna ertu þá svona kv
inn á svip, Esóp?“
„Æ,“ svaraði Esóp. „Húsbónda míuU
148
HEIMILI
SBLA®10