Heimilisblaðið - 01.07.1960, Blaðsíða 27

o^annig hafði gamli maðurinn tekið til
Hef 6r ^ann hvarf yfir landamærin miklu.
UndUr-hÚn kltt a t*ann ranga? Nei og þús-
Slnnum nen Hann var þess virði að
sér f ^rn tyrlr Hann. Og hún mun fórna
fop- yrir kann °g nn er Hún gagntekin af
og mætir dóminum með fullkomnu
aða aðargeði. Hún Heyrir: „Þriggja mán-
ið ^H&elsi fyrir utan gæzluvarðhald-
0 'nú lýstur þessu í huga hennar eins
hv lei?arsiagi- Býlið hugsar hún með sér,
eigum við að geta leigt býli, fyrst
i^rf að greiða fimmtán hundruð mörk.
bes 'rU^ ^ér reiðubúnar að sætta yður við
,Sa refsingu?“ heyrir hún sömu rödd-
a ^egja aftur.
ar”, a já — en peningarnir — mig lang-
há ^eigja smá-býli fyrir þá, ég erfði
'j>- . lr afa minn, þvö þúsund mörkin.“
vö n rnnnu úr augum hennar niður eftir
að fUnum- Hún hreyfir ekki hendina til
PUrka þau burt, en beitir allri orku
^inni tii
h.
eyri.
að fara ekki að kjökra svo aðrir
þvj °marinn ypptir öxlum vandræðalegur.
Sa næst skellir hann réttarskjölunum
^an- iHagdalena er leidd á brott.
krý^S^Um a sarna tíma, aðeins degi seinna,
unni ^ Toni Baumann niður í Prestakirkj-
Stör 1 ®mcHach við hliðina á Agnesi
ges, aufr og lætur prestinn og alla kirkju-
frjál me® skýrn »jái“> að Þa® se hans
Stö,Sl vilji að ganga að eiga Agnesi
þ auer fyrir konu.
andi ta ”la<< hljómar ekki beinlínis fagn-
eins’ en engu að síður hratt og ákveðið,
hfjn eHir fyrirskipun! Þá setur hann
hann+nn a baugfingur brúðurinnar, og
heti ekur svo á móti hringnum frá henni.
brýg er mikið °S hátíðlegt augnablik og
ag a Urin kann vissulega að meta það, því
eliii Ullt kennar> sem er bæði grófgert og
hálf ijómar allt af gleði. Hún brosir
sinn p°mrnustulega framan í manninn
Hani- ann er hinsvegar þungur á brúnina.
hngsmgJan má vita um hvað hann er að
Unnj1 á eftir, þegar þau koma út úr kirkj-
honu’ 6r ^essi hrukka horfin. Núna tekst
m einnig að brosa ofurlítið, það er
1,ÆiLisblaðið
svo margt fólk samankomið og hann veit
um hvað það er allt að hugsa, hann veit
vel, að margir eru öfundsjúkir í hans garð
vegna þeirrar dæmalausu hamingju, sem
hefur fallið honum í skaut. Fólk skipar sér
í brúðarfylkinguna, lúðrasveitin er i
broddi fylkingar, Toni Bauman tekur í
hendi konu sinnar og undir dynjandi
hornablæstri gengur fylkinginn til Ljóns-
krárinnar, þar sem borð með hvítum dúk-
um bíða full af krásum.
Það er dásamlega fagur haustdagur.
Fjöllin gnæfa yfir þorpinu í öllu litaskrúði
sínu. Fögur blóm og tignarleg tré blasa
hvarvetna við augum.
Toni er alltaf að horfa út um gluggann.
Hjarta hans ætti að vera fullt af fögnuði
í dag, því að nú hafa æskudraumar hans
rætzt. En honum er samt eitthvað órótt
innanbrjósts og þessvegna drekkur hann
talsvert. Hið sterka áfengi kemur honum
í betra skap og nú veitist honum ekki leng-
ur eins erfitt að svara hinum klaufalegu
blíðuatlotum brúðar sinnar, hann strýkur
nú einnig hendur hennar undir borðinu og
hann gleymir að hún er tíu árum eldri en
hann. Ef satt skal segja, verður maður að
viðurkenna, að Agnes lítur meira að segja
unglegri út í dag en venjulega. Þessi ham-
ingjudagur í lífi hennar gerir að vísu ekki
hið grófa andlit hennar fegurra en það
verður þó blíðlegra og stolt hennar yfir að
hafa eignast svona ungan og myndarlegan
mann, gerir hana skemmtilega. Þegar Toni
dansar við þessa eða hina stúlkuna, sem
auðvitað tilheyrir skyldum brúðgumans,
situr hún þarna og snýr ánægjulega þum-
alfingrunum í kjöltu sinni. Þið hefðuð
sjálfsagt viljað fá hann — en ég, ég hef
fengið hann, hugsar hún með mikilli
ánægju.
Þegar líður á kvöldið verður Toni stöð-
ugt háværari. Hann verður aftur óróleg-
ur og stundum hrekkur hann við eins og
eitthvað hefði hrætt hann skyndilega, þvi
að hvað eftir annað heldur hann að Magda-
lena sé að koma inn um dyrnar og muni
ganga hnarreist inn gólfið í salnum rak-
leiðis til hans.
En þetta eru ofsjónir, sem hin vonda
samvizka hans skapar. Hvernig ætti
159