Heimilisblaðið - 01.07.1960, Blaðsíða 35

^ gu Við hana, ekkert virðist hafa áhrif á
^ a °S allra sízt lofsyrði, sem koma fram
a larir karlmannanna. Hún hefur vanið sig
vivða karlmenn fyrir sér með köldum,
nsakandi augum og það kemur stund-
atK íyr^r a^ Karl nemandi roðnar og fer að
jj uka útlit sitt til að ganga úr skugga um
eitthvað sé athugavert við það og
je 1 kfagdalenu átyllu til að glotta háðs-
a> knginn heyrir hana hlæja nokkurn
augu hennar lýsa djúpu þunglyndi.
eft' ,rne®an a miðdegisverði stendur segir
^tsmaðurinn einu sinni:
](0"rrOekeder hefur tilkynnt að hann muni
kvöld. Hann var að hringja rétt
þýð11’ sem se»“ segir frúin, „að við
fi- Ulíl að setja minnsta kosti sex vín-
°akur í kæli.“
^ttirlitsmaðurinn hlær.
Hlá'3 Ja’ kann þolir talsvert, sá góði
Seknln ^n hlakka til að fá hann í heim-
sóh1' ^a® er langt síðan hann hefur heim-
cr °kkur.“
Ur afp^3,11 ^rjn setur Magdalena sex flösk
tij i . ■*attnesee-áfengi í ísskápinn og lagar
sejc j^tasteik og kartöflusalat. Klukkan
seftl emur Hocheder á glæsilegum ökusleða,
úfti 6r ^re^lnn af tveimur úrvalsgæðing-
ina °e rennir inn í garðinn. Kona eftirlits-
Una .ns löggur strax frá sér handavinn-
JHa’, bess að taka á móti gestinum.
■^°ch a|ena dregur þá ályktun af þessu, að
e°er muni vera góður vinur hjónanna.
°g agáalena lítur út um eldhúsgluggann
har]ar nu hvar eftirlitsmaðurinn kemur
bága,^a®ur á svip og hristir hjartanlega
^ hendur gestkomandans.
U°ch gan£a þau þjú inn í forstofuna og
Ha ^ r. ^er ur pelsjakkanum. Magda-
°g jj or«r á manninn úr eldhúsdyrunum
skaij nni ^nnst þuð einkennilegt að hann
að ha^era farinn að grána í vöngum, því
á þa n ktur ekki út fyrir að vera kominn
^fðir a^ur er merm fara að verða grá-
tftjóf C^e<^er er maður stór vexti, en samt
SkiptifU?- ker®ar eins °g drengur. Hann
^hdu nokku hárinu vandlega í miðju, sem
Shýj. gera annars ekki venjulega. Nú
ann höfðinu við og sér Magdalenu
hí:i
**ili
standa í eldhúsdyrunum. Það kemur spögg-
ur glampi í stálgrá augu hans.
„Hver er þetta?“ heyrir Magdalena þann
spyrja um leið og þau þrjú ganga eftir
gólfinu að betri stofunni. Hocheder er í
uppháum stígvélum og gengur stórum,
föstum skrefum.
„Nýja þjónustustúlkan okkar,“ svarar
kona eftirlitsmannsins, og þá snýr Hoche-
der sér við enn einu sinni og segir: „Ég
skal segja ykkur það!“ Ekkert nema þetta:
„Ég skal segja ykkur það!“ Þá gengur
hann inn í stofuna nuddar ánægjulega
saman höndunum og segir hlæjandi: „Og
svona yndislega hlýtt. Ég hef sannarlega
þráð hina þægilegu hlýju hjá ykkur.“
Þetta segir maðurinn, sem á sjálfur
herragarð, þar sem hann getur veitt sér öll
þægindi er hugurinn girnist.
Hálf tíma seinna ber Magdalena matinn
á borð. Og aftur tekur hún eftir hinu
snögga, athugandi augnaráði mannsins,
sem virðir fyrir sér andlit hennar. Hann
er áberandi öruggur í hreyfingum af bónda
að vera, segir „þökk fyrir“ þegar hún legg-
ur matinn á borð fyrir hann og stingur
servíettunni á milli fyrsta og annars silf-
urhnappsins á græna vestinu sínu.
Magdalena fer og kemur, ber á botð og
tekur af því aftur, skenkir víni í glös og
er eiginlega ekkert hrifin af því, þegar frú-
in býður henni að hella í eitt glas hg,nda
sjálfri sér og tylla sér niður hjá, þeim
stundarkorn. Hún er af einhverjum ástæð-
um dálítið þvinguð í framkomu vegna nær-
veru þessa einkenilega manns. Hún veit
heldur ekki almennilega hvað hún á að
segja. Báðir mennirnir tala um uppskeruna
á síðasta sumri, skiptast á skoðunum um
nýjustu uppgötvanir í sambandi við kvik-
fjárrækt og síðan spyr eftirlitsmaðurinn
svona af tilviljun, hvernig sambúðin sé við
nágranna hans, sem hann hafi átt í mála-
stappi við út af fiskveiðiréttindum i vatn-
inu.
Hocheder bítur af endanum á vindlin-
um sínum og leitar að eldspýtum í vasan-
um sínum. Magdalena verður fyrri til og
kveikir á eldspýtu fyrir hann og hann tek-
ur við henni úr hendi hennar.
SBlaðið
167