Heimilisblaðið - 01.07.1960, Blaðsíða 19

^4 óíÖuótu ótundu
að
^'^ásaga eftir Adrien Vély.
^ÉILLAN skálmaði langstígur um braut-
|Pallinn í d’Orsay-stöðinni. Óþolinmæðin
ar greinileg í svip hans og fasi, er hann
. ar5i ýmist í áttina til Porte-Royal eða
olférina. Ekki var að efa, að hann beið
. ir einhverjum. Svo var Marcélle skyndi-
e&a komin til hans, þangað sem hann var,
°g hafði komið fótgangandi, en ekki ak-
eins og hann hafði þó búizt við.
„Hvers vegna komstu ekki í bíl? Og
eiðataskan þín — hvar er hún?“
„Eg fer ekki neitt,“ svaraði Marcélle hin
ÍQHgasta.
»Ekki það? Er um einhvern annan dag
ræða, kannske?“
„Alls ekki. Það er óneitanlega afmælis-
agurinn minn í dag. En ... æ, við skulum
faUga inn í biðsal. Ég þarf að útskýra
e ^a allt fyrir þér.“
„En ég er búin að setja ferðatöskuna
mina inn í klefa.. “
j „Harðu þá strax og sæktu hana. Lestin
eggur af stað eftir andartak. Við hittumst
^ðsalnum..
, ^ð skammri stundu liðinni var hann
^°Uiinn í biðsalinn, og burðarmaður með
a°hum, sem hélt á ferðatöskunni hans. Þeg-
1 sá síðarnefndi hafði dregið sig í hlé,
^Purði Préillan með rödd, sem lýsti í senn
ui’un og óvæntum vonbrigðum:
7 »Hvað hefur eiginlega skeð? Hvers
egna viltu ekki koma með?“
le sem skeð hefur, er ofur einfald-
SLfi iíC,mizi' að þeirri niður-
°ðu, að við höfum verið í þann veg að
^6ra stórfellda skyssu/
s,”^ið höfum sjálfsagt verið að gera
%ssu frá upphafi!“
»Nei, .— gkkj SVo stóra sem þessa.“
»Játaðu það heldur strax: Þú elskar mig
6kki lengUr.“
»Hn þú mig?“
„Ég elska þig enn. Annars væri ég ekki
hingað kominn með þessa fjárans ferða-
tösku.“
„Þarna hittirðu naglann á höfuðið ...
Ef þér þætti verulega vænt um mig, mynd-
irðu ekki vera hér ... með þessa ...“
„Hún er þó einmitt sönnunin fyrir því,
að ...“
„Já, hún er sönnun þess, að þér þykir
ekki vænt um mig vegna mín, heldur vegna
sjálfs þín.“
„Hvenær hefurðu nú komizt að þessu?“
„Það get ég sagt þér, vinur minn. Þú
manst, hvað foreldrar mínir sögðu, þegar
ég kom heim og sagði þeim, að ég hefði
kynnzt ungum málara, sem ég væri orðin
hrifin af ?“
„Já. Þeir gerðu allt til að stía okkur
sundur.“
„Pabbi sagði alls ekkert í þá átt, að hann
væri á móti þér sem manni. En hann lýsti
því yfir, að hann hefði ekki næga atvinnu
til að sjá fyrir mér ævilangt. Því að ef ég
giftist ungum listamanni, sem ekki hefði
fengið neina sérstaka viðurkenningu ... þá
yrði það okkur til harla lítillar ánægju.“
„Segðu heldur eins og hann meinti: Ung-
um listamanni, sem gerði þig sáraóánægða 1
— En ég hef þó kjark til að ...“
„Já, og hæfileikana! Því hefur pabbi
heldur aldrei neitað. Hann bætti því meira
að segja við. Auk þess — og það fannst
mömmu líka — að ég mætti heldur ekki
að mínu leyti valda þér neinum vonbrigð-
um. „Ég neita þér um samþykki mitt,“
sagði pabbbi, „en eftir tvo mánuði ertu
myndug. Þú hefur sem sagt tveggja mán-
aða frest til að hugsa málið, og ég vona að
þú notfærir þér þá til að komast að skyn-
samlegri niðurstöðu. Ef þú heldur þér við
sömu skoðun áfram ... ja, þá gerðu eins og
þú vilt. Ég skal ekki leggja minnsta stein
Nilisblaðið
151