Heimilisblaðið - 01.07.1960, Blaðsíða 21

vatna hlátur
Heillar andann hlátur vatna, —
hugans sorgir grynnast, sjatna.
Firrast brigð við elfar óma, —
— andinn þráir helga dóma.
Þar sem foss og flúðir hlakka
fseddist ég á elfar bakka. —
Vonarljóð á vorsins tungu
rötn og fjallablær mér sungu.
Heim að þessum helgu lindum:
heiðarvötnum, jökultindum,
heim að ánni, heim í dalinn,
hvarfla’ eg unz eg fell í valinn.
Sljótt við lindir Ijúfra strauma
fyir sál min helga drauma:
'— Mun ei lífsins undiralda
eilífðanna farveg halda?
Heyrir þú ei, hryggi maður,
hoppar, syngur lækur glaður?
' Er þú daga tregar tárum
titrar Ijós á flaumsins gárum.
■A-ldaraðir elfur hlakka,------
æfin skeið, — á grafarbakka. —
Sálarlíf frá sólartindum
Samt er æðra straumsins lindum.
Meðan lækur landstíð alla
leikur sér um grund og hjalla, —
Stundaróró oss þótt hrelli,
andi mannsins heldur velli.

Vonahlátur hlýrra strauma
hjartans eykur sæludrauma.
Oft eg bið: í eilífðinni
einhversstaðar læk eg finni.
Fjallaland sér fátækt valdi
Frelsarinn, er hér ’ann dvaldi. —
Hann, við kærleiks helga strauma
heyrir mína vonardrauma:
Nýrri’ á jörð, í nýjum heimi,
naumast hygg eg Drottinn gleymi
landinu, er lífskjör gjörðu
Lazarus á vorri jörðu.
Ef að synd og sorgir manna
sefar miskunn eilífðanna, —
nýrri’ á jörð, við náðar varma,
nýtur ísland sinna harma.
Verður það í veröld nýrri,
vonaheimur öllu dýrri?
Kærleiks óðal eilífðanna,
Eden bæði Guðs og manna ?
Öll er tár af augum þverra,
enginn verður þræll né herra, —
gröf og höf er Guðsöfl brúa, —
Guð og menn í eining búa:
Þá mun ísland þjóðnýt eyja,
þar sem engir skilja, deyja.
Þar sem andans æðstu drauma
eignast menn við lífsins strauma.
Fyrir ísland endurborið,
alla trú á lífið, vorið, —
eg á mínum áar bakka,
eilíflega Guði þakka!
JÓNAS A. SlGURÐSSON.
MiLISBLAÐIÐ
153