Heimilisblaðið - 01.05.1961, Síða 16

En einn góðan veðurdag bárust honum
gleðilegar fréttir. Giovanna lét þau boð
berast til hans, að hún væri fús til að
leysa hann úr haldi gegn því, — að hann
kvæntist henni!
Hvað gerir maður ekki til að endurgjalda
frelsið ? Roland tók boðinu eins og sendingu
frá himnum, og lausnarféð var greitt.
Hann hélt þegar af stað til Messína, þar
sem hann gekk á fund Giovönnu og jós yfir
hana þakklæti sínu og ástarjátningum . . .
nema hvað hann minntist ekki einu orði á
hjúskap.
Þótt Giovönnu væri það móti skapi, varð
hún sjálf að minna hann á það að fyrra
bragði.
En hann færðst undan, þegar hér var
komið, og setti fyrir sig konunglegan upp-
runa sinn. Að vissu leyti yrði honum þetta
mikil ánægja, o. s. frv., en ...
Giovanna, sem var stórlega særð og
móðguð, lét málið ganga fyrir dómstól-
ana, og dómurinn féll henni í vil. Roland
var dæmddur til að standa við loforð sitt.
Þar sem hann var nú neyddur til að upp-
fylla lagalega skyldu. fór hann á fund
Giovönnu með fríðu föruneyti, og Gio-
vanna tók á móti honum í bezta skarti sínu
eins og sannkölluð drottning. En varla
hafði Roland beðið hana afsökunar með
kurteislegasta og formlegasta orðalagi —
og um leið beðið um hönd hennar —- en hun
greip fram í fyrir honum og sagði:
„Ég er yður þakklát, herra. Ég hef feng-
ið uppreisn æru minnar, eins og ég óskaoi,
og nú leysi ég yður undan skyldukvöð yðal
fyrri orða. Ekki óska ég mér eiginmanns,
þótt af konunglegri ætt sé, sem ekki sten -
ur af fúsum vilja við orð sín, — og alls ek
eftir að nafn hans er flekkað með töpu '
um málaferlum. Lausnarféð veiti ég y®111.
sem gjöf.“ Að svo mæltu sneri hún baki
við aðalsmanninum, orðlausum og ra
þrota.
Þennan sama dag gekk hún — ei . _
þeirrar tíðar siðvenju — í klaustur. EfÞ1
stóð Roland. án stúlkunnar, sem eitt smn
hafði staðið honum til boða, — og án aU '
æfanna, sem hann gerði sér vonir um að a
með henni.
En ekki var öll nótt úti; meira átti eftn
að ske: Hálfu ári síðar kom Giovanna aí
ur úr klaustrinu og tók upp borgaralega
lifnaðarhætti. Þegar Roland frétti Þa ’
vaknaði hjá honum ný von. Bróðir hal1^
hafði algjörlega snúið við honum baki, 0
óregla hans hafði komið honum á vonal,
völ. Kannski gæti hann tekið upp samba111
við Giovönnu að nýju? — En aftur vaI^
hann fyrir sárustu vonbrigðum. Giova111 ‘
gifti sig að vísu, fyrir framan nefið á ho11
um, svo að segja, — því hún giftist fyrrvei
andi þjóni hans, Goupil.

< Sterkur má dýratamn-
ingamaðurinn vera, að geta
borið ísl)jörninn svona á
herðunum. Kraginn við haus-
inn er til j)ess gerður að
björninn geti ekki hreyft
l)ausinn og verður j>ví svifa-
seinn til að bita.
☆
Stúlkan sagði: „Kærastinn
viidi ekki koma með, svo ég
bauð frænda bans í staðinn."
>
104
*