Heimilisblaðið - 01.07.1965, Side 3
MAÐURINN SEM GEKK í SNÚRU
Eflir WILLIAM ELLIS
Það er tekin ábyrgð á sannleiksgildi
sögunnar. Það er aðeins eitt atriði, sem ég
P°ri ekki að segja neitt um með algjöru
0r_yggi: Vissi hundurinn í raun og veru
^Jálfur, hvað hann gerði fyrir Charles
Hooper? Flestir þeirra, sem sáu þá báða
0rn þetta leyti, álíta eindregið, að hann
hafi gengið hvert skref á þessari löngu,
erfiðu ieið að fullkomlega fyrirhuguðu
raði. Og það sama álít ég, sem fylgdist
^eð hundinum og húsbónda hans í því
08er fjögur ár.
E>uke var talsverður æringi af dober-
h^ann-stúfhundi að vera. Hann var á
”§elgjuskeiðinu“ — fjögurra ára — og
v°g að minnsta kosti 23 kíló. En hann var
alleg skepna, með dökkbrúnan feld og
J°sa gulbrúna bletti á bringu, afturhluta
°§ löppum. Hooper var í fyrstu hálfhik-
°hði við að kaupa hann, því að kona hans,
.arey, var ekki neinn sérstakur hunda-
Vl°ur. Hún var sjálf lítil vexti, ljóshærð
°§ fíngerð, svo að það var ef til vill ekki
heitt athugavert við það, þó að hún hefði
eldur viljað fá pomeran-hund. Hann hefði
Jha hæft betur litla húsinu þeirra með
Slhágarðinum. Hooper gat líka séð það
!lalfur, að stór og kröftug skepna eins og
Uke varð að fá mikla hreyfingu og al-
ennilegan leikvöll. Hann gat samt ekki
.dið sig frá hundahúsinu, og eftir þrjá
ánuði var honum orðið það ljóst, að
ann varð blátt áfram að eiga þennan
glæsilega dobermann-hund, sem ljómaði
beinlínis af krafti og lífsgleði. En langur
tími leið, áður en Marcy Hooper gat feng-
ið sig til þess að sýna skepnunni annað en
kuldalega kurteisi.
Þetta síðastnefnda er mikilvægt fyrir
sögu mína, því að í dag gengur Marcy á
undan öðrum í því að þakka Duke árang-
urinn af baráttu eiginmannsins, sem virt-
ist vera vonlaus.
Árið 1953 var Hooper hraustur, ungur
maður, sem allt lék í lyndi fyrir. Djarf-
mannleg og heillandi framkoma mildaði
hina miklu metnaðargirni hans. Hann var
mjög íþróttamannslegur útlits, hár og
kraftalegur, fyrrverandi áhugahnefaleik-
ari og ágætur knattspyrnumaður. Hann
gaf sig allan við starfi sínu sem héraðs-
eftirlitsmaður í söludeild stórrar efnagerð-
ar. Framtíðin virtist blasa björt og fögur
við Charles Hooper.
En þegar hann var að aka heim til sín
á haustkvöldi einu í rökkrinu, brunaði
annar bíll skyndilega í veg fyrir hann.
Hooper var fiuttur í sjúkrahúsið. Hann
hafði skaddazt á heila, svo að öll vinstri
hlið líkamans var lömuð.
Einn af samstarfsmönnum Hoopers ók
Marcy út til sjúkrahússins. Maður hennar
gat hvorki hreyft sig né talað.
Hooper var milli heims og helju í heil-
an mánuð. Þegar hann hafði legið í sjúkra-
húsinu í fimm vikur, komu nokkrir sam-