Jólabókin - 24.12.1910, Síða 4

4
Dýrð! dýrð
á samróma tungum
í samhljómi þungum
er sungin og skýrð.
Alt er skraut og skart,
alt er skínandi bjart, —
alt hljómar um guðsfrið og heilaga dýrð!
Eg er fremst við dyr
i forkirkju seztur.
------Eg er gestur, gestnr'.
Og hugann ósjálfrátt læt eg liða
til löngu horfmna tíða:
Með langþráðu kerlin var komið inn, —
hann kveikti á þeim, hann pabbi minn, —
um súðina birti’ og bólin.
Hann klappaði blitt á kollinn minn
og kysti brosandi drenginn sinn, —
þá byrjuðu blessuð jólin!
Þá tók hún úr kistli, hún mamma mín,
og mjúklega strauk það, driihvítt lin
og breiddi’ á borðið við gluggann.
Á rúminu sátum við, systkinin.
þar saman við jólakveldverðinn, —
en kisa skauzt framm i skuggann.