Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1931, Qupperneq 32

226
Trúin á samfélagið.
ÍÐUNN'
veldast að fórna sér fyrir það, sem næst er. Það er
algengt, að menn leggi mikið í sölurnar fyrir fjölskyldu
sína. Verkamenn gefa oft fögur dæmi til eftirbneytni
urn fórnarlund gagnvart samtökum sínuim og stétt. Að
vinna ósíngjörn verk í þágu föðurlandsins er undiir eins
erfiðara. Jafnvel [jjóðhöföingjar, sem ætla mætti: að
hefðu fulla hvöt til að lita á hag þjóðfélagsins .fyrst og
fremst, láta hagsmuni [>ess oft sitja á hakanum fyrir
sínum eigin hagsmunuim, og ættar sinnar. En allra erfið'
ast verður það, að láta ekki að eins eigin hagsmuni,
heldur líka hagsmuni sinnar þjóðar víkja fyrir hags-
munum hinnar stærri heildar — mannkynsins alls. En
þetta volduga úrlausnarefni bíður nú mannanna og
hrópar á alla byggjandi starfskrafta; þessa þyngstu
allra þrauta fá næstu áratugir og aldir að leysa.
Öld hinnar al])jóðlegu samvinnu stendur fyrir dyr-
um. Heimurinn er þegar orðinn fjárhagsleg eining.
Fjárhagshrun hjá einni stór)>jóð hlýtur að draga di'lk á
eftir sér fyrir allar aðrar þjóðir á hnettinum. Með
hverju ári, sem líður, nálgast heimurinn það .að verða
andleg og siðfræðileg eining. AlþjóðJeg samvinna er
þegar hafin á mörgum sviðum. Heimsstyrjöldin og
atburðir þeir, er síðar gerðust, hafa rutt braut stólningn-
um á því, að allir séu öilum háðir. Jafnvel í 'stjtómmál-
um eru þjóðirnar farnar að vinna saman, og skiln-
ingurinn alimennur orðinn á nauðsyn slíkrar samvinna.
En sennilega tekur það all-langan tíma, ]>angað til
[)jóðirnar taka að gjalda jákvæði í verki þeirri sann-
reynd, að þær verða af frjálsum vilja að fórna sér-
hagsmunum sínum fyrir velferð mannkynsins í hei'ld.
Eins og hin fyrstu samfélög gátu því að eins orðið tii,
að sá sterkasti legði á sig bönd, svo að hinum vannxátt-
uga imætti unnast hlutdeild í gæðum lífsins, eins verður