Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1931, Síða 35

IÐUNN
Trúin á samfélagið.
229
rninna veltur á leynimakki og refakrókum erindrekanna.
Þegar rafbylgjumar bera rödd mannsins umhverfis
hnöttinn á svipstundu, þegar hægt er að fljúga yfir
Atlantshaf á nokkrum tírnum, fara augu [)jóðanna að
opnast fyrir vitfirringu tortrygninnar, öfundarinnar,
fjandskaparins og herbúnaðarins hverrar gegn annari.
Stofnun Alþjóðabandalagsdns er — þrátt fyrir alt —
merkur atburður og fullur af fyrirheitum öllum þeim,
sem þrá einingu heimsins. Bandalagið hvílir að vísu á
ótraustum grunni enn sem koniið er; undirstaðan var
ef til vill ekki rétt fundin, og vel má það vera, að þessi
tilraun misheppnist aigerlega. En tilraunin hefir verið
gerð, og jafnvel þótt Bandalagið sundraðist og færi út
um þúfur, þá er hér skapað merkilegt fordæmi. Hug-
myndin er ekki lengur nein fjarstæða. Alþjóðabandalag
— að vísu ófullkomið og hálft í öllu sínu starfi —
hefir þó verið starfrækt í tíu ár. Af því má rniikið
læra, og næsta tálraun getur heppnast betur.
Stjórnimálamönnum eins og Vilhjálmi II. og Musso-
hni, sem hylla Niietzsche og Darwin, trúa á máttinn sem
æðsta rétt og finst það eðlilegt og sjálfsagt, að þjóð-
irnar í sambúð sinni innbyrðis dragi dám af dýrum
skógarins, mun stöðugt fækka. Sá tími nálgast, er
digurð sjóðsins og vídd fallbyssukjaftanna hætta að
gera út um örlög einnar þjóðar. — Sá, sem býr við
skarðan hlut, á sér lífsrétt, ef hann vinnur verðmætt
starf fyrir samfélagið. Þar er mælikvarðans að leita.
Ef ég er meðalmaður, en þú afburðamaður, verð ég
að sætta mig við, að minna tillit sé tekið "til, mín. En
ctigir yfirburðir gefa rétt slíkan, að heildin, sem við
^Þim báðir hlutar af, sé eigi rétthærri.
'tOimn XV.
15