Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1931, Síða 47

IIÐUNN
Tunglsljós.
241
En Ástríður strunsaði áfram vestur í bæinn. Hugur-
inn bar hana hálfa leið. Hún ætlaði að flýta sér til
Gunnu til að segja henni alLa ferðasöguna — og svo
nokkuð skrítið, sem hafði komið fyrir, nokkuð nýjasta
nýtt. Og Ástríður hálfhljóp við fót út Framnesveginn
þangað, sem Gunna átti heima.
En þegar hún kom að húsinu, var myrkur í öiluxn
gluggum. Ástríður hringdi dyrabjöllunni, en enginn
gegndi. Hún kallaði upp í herbergisglugga Gunnu, en
alt ,kom fyrir ekki.
Ó, hvað petta var ergilegt. Hún, sem hafði endilega
ætlað að hitta Gunnu’ í kvöld og rabba við hana í góðu
tómi fram á rauða nótt. Svona var að hafa ekki síma.
Pabbi Gunnu gat ekki fengið síma í nýja húsið sitt
fyrr en pessi miðstöð parna við Austurvöll tæki til
starfa — pessi sjálfvirka — sem sagt var, að gerði
símameyjannar atvinnulausar og neyddi pær jafnvel
til að taka upp á pví, að gifta sig.
— — Ástriður rölti í hægðum sínum heim á Leið.
Septiemberkvöldið var svalt, og tunglið óð í skýjunt.
Bn petta ævintýralega haustkvöld heillaði hana ekki
vitund. Hún hafði orðiö fyriir vonbrigðum, og nú fann
hún fyrst, að hún var reglulega preytt eftir ferðalagið.
Henni var svipað innan brjósts og barni, sem hefir
Verið svikið uim loforð. Henni lá við að beygja af.
Alt í einu tók hún eftir pví, að pað gekk hár karl-
ntaður samhliða henni, vinstra miegin á götunni. Tungl-
ið var komið í heiðrikjublett og glampaði, á vangann. á
'úanninum. Ástríður pekti hann von bráðar. Það var
Þorfinnur Grímsson, skrifstofumaður við stóra heild-
verzlun niðri í bæ. En hvað henni sýndist hann vem
fölur og lotlegur. Nú mundi hún Líka, að hann hafði
verlð nýlagstur í lungnabólgu, pegar hún Lagði af stað