Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1931, Qupperneq 50
244
Tunglsljós.
IÐUNN
um að ganga inn á undan sér. Hún skyldi bara fara
rakleitt inn ti,l hans.
Þegar þau komu inn í stofu Þorfinns, settist hann
undir eins á stól, sem, stóð við gluggann. Hann bað
Ástríði að afsaka, að hann væri dálítið óstyrkur eftir
lasleikann á dögunum, raunar ekki beinlínis óstyrkur,
en eitthvað öðruvísi en hann ætti að sér. Ef hún vildi
gera svo vel og kveikja sér sjálf í .sígarettu. Það ætti
að vera bæði sígarettur og eldspýtur þarna á reykinga-
borðinu. Og nýja platan var á grammófóninum parna
í horninu. Fónninn átti að vera nýdreginn upp og ónot-
uð demantsnál í hljóðdósinni, svo að pað var ekki
annað en setja hann af stað, ef hún,vildi gera svo' vel.
Ástríður lokaði stofuhurðinni, sem Þorfinnur hafði
skilið eftir opna. Henni datt í hug að kveikja ljós, en
hún hætti við pað, enda var hálfbjart af tunglsljósi í
stofunni. Hún kveikti sér í sígarettu, gekk síðan að
grammófóninum, losaði stiilið og lyfti hljóðdósinni.
Platan fór að snúast og surga undan nálinni.
Ástríður settist í djúpan. hægindastól við dyrnar, sem
pau höfðu komið inn um. Hún leit sem snöggvast til
Þorfinns, sem sat álútur við gluggann og studdi hönd
undir kinn. Tunglið varpaði skjallhvítri birtu á hnakk-
ann á honum.
— Nú fyltu nýstárlegir tónar stofuna. Ástríður
hafði búist við fjörugu danzlagi, sem færi í hverjá
taug og kæmi manni til að vagga sér í stólnum og
danza með fótunum á gólfinu. En petta var eitthvað
annað. Hún botnaði ekkert í pessu lagi, en samt hreif
pað hana með undarlegu seiðmagni. Áður en hún vissi,
var hún farin að hlusta agndofa, hlusta af öllum mætti-
Hún einblíndi á rósótt gólfteppið í tunglsljósinu, og