Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1931, Síða 68

262
Qef oss Barrabas lausan.
iðunn
sem hann hefir komið af stað, getur það orðið honum
dýrt. Það getur kostað hann einar 10 krónur!
V.
Hvað sem öðru líður, verður maður að játa,, a5
borgaralegt þjóðfélag er ákaflega mannúðlegt. Þaö
væri synd að kvarta yfir svo mildu réttarfari sem Jtví,
er þessi dæmi sýna.
Hins vegar hlýtur [)ó eitthvað að vera bannað. Skyldi,
|)að vera ómögulegt að nefna glæp, sem, f raun og veru
er refsiverður? Til dæmis morð og rán að yfirlögðn
ráði. Það hlýtur J)ó að vera refsivert?
Látum okkur nú sjá Dagbladet 17. okt: „Jack Dia-
rnond deyr með frið í sálinni. — Sjúkraherbergi hans-
er eitt haf af blómum.“ Bréf og blómsveigar streyma!
að í hrönnum, sem tákn Jress hugarfars, sem fólkih
ber til hins deyjandi manns.
Jack Diamond, sem er maður katólskur og heit-
trúaður, hefir látið sækja prestinn, föður Kelly, aö
dánarbeði sínum. Hann hefir játað syndir sínar og
I^egið hið heiLaga aitarissakramenti. Síðan hefir hann
legið meðvitundariaus. Að eins einu sinni opnaði hanU'
augun, og með J)ví að hann sá enn pá leynilögregiU'
rnenn við dánarbeð sinn, sagði hann hljóðlega: Verið.
J)ið sælir, piltar minir!
Það er of grunt tekið í árinni að segja, að þetta sé
fallegt. Þetta er hrífandi. Hér er alt, sem ýtrustu lög-
mál fegurðarinnar krefja: Særð hetja — hátign dauð-
ans — haf af blómum — heiiagt sakramenti — ng.
fyrir utan sjúkrahúsið syrgjandi J)jóð!
Og svo Jressi látlausu kveðjuorð: „Verið J)ið sælir,
piltar minir!“ Og til hverra? — Leynilögreglumannanna..
O-jæja, — hann var J)ví miður glæpamaður, smyglarir