Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1931, Side 92

IÐUNN
Stóri björninn á Senju.
— Pelle Molin. —
Bóndinn á Hvannási var geng.inn til hvílu. Úti var
barfrost og glaða tunglsljós.
Kerlingin lá við hliðina á honum og hraut. Hún lá
meö opinn munn. Gegn um tvö skörö í móra'uðan tann-
garðinn stóðu strokurnar út og inn með óhljóðum og
veinum. Það hveiin í nefinu á henni eins og lómur
gylli í fjarska.
Tunglið var í fyllingu og tunglsljósið svo skært sem
jiað bara getur orðið hérna norður frá. Senja*) öll —
jressi mikla eyja — með fjöllum, ökrum og býlum, var
eins og böðuð í rafljósi. Það glampaði á gluggana.
Fjöllin voru hvít með bláum sikuggum. Hvert grasstrá
á túninu glitraði i silfri frostsins.
Böndinn á Hvannási gat ekki sofið. Kerlingin og eft-
irvæntingin héldu fyrir honum vöku. Eftirvæntingin var
eins og kitlur í kroppnum. Ýlið í nefinu á kerlingunni
boðaði hættu, harmikvæli, óhöpp. Það var eins og ein-
hver hrópaði til hans úr fjarska, einhver nauðstaddur
-— og nauðstatt var nefið á kerlingunni vissuJega —■
og |>að lét svo ósegjanlega ámáttlega í kyrð næturinnar.
Hann fór fram úr rúminu og ráfaði um gólfið hljóð-
um skrefum, berfættur. Hann bjó yfir dirfskufullri
ákvörðun, en ]>aö var ekki á honum að sjá. Hetjudáð
*) Scnja (Scnjen) heitir stór eyja fyrir Noregsströndum, nokkuru norð-
ar en Lofoten.