Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1931, Síða 99

IÐUNN
Stóri björninn á Senju.
293
klessur buldu á fjósveggnum og sátu þar fastar. Hann
hamaðist og svitnaði og létti ekki fyr en öllu var
dreift víðs vegar og haugurinn horfinn.
Þá fór hann.
Við fjóshorndð mætti hann Þjóðverjanum. Þeir stað-
næmdust báðir — en Þjóðverjinn fékk aðsvif og stakst
á höfuðið með jrað sama. Skotið gekk úr byssunni, og
kúlan hvein svo iÍlyrmis'Lega rétt við eyrað á bangsa,
að hann afréð að hverfa jregar á brott frá jiessum
óheillastað.
Á Senju var Jrað föst venja, að gera nágrönnunum
aðvart, ef björn kom heim að bæ.
Bóndinn á Hvannási labbaði af stað til nágranna síns
undir eins og hann raknaði úr rotinu. En áður en hann,
var kominn hálfa leið, mætti hann þeim hinunr sama
nágranna. Hjá honum hafði björninn komið við og tekið
kvígu úr „grindinni" — eins konar girðingu eða rétt,
jrar sem ungviðiö var geymt um nætur. Það var skeö,
og ekkert hægt við |>ví að gera.
En jtetta varð síðasta afrek stóra bjarnarins á Senju.
Tveim dögum seinna----------
Tveim dögum seinna fór unglingspiltur af Lappa-kyni
sína venjulegu póstferð yfir fjallið, sex inílna veg. Byss-
una bar hann um öxl. Piltur þessi var jrektur að jiví
að missa aldrei marks.
Ofan af beru og blásnu fjalliniu kom hann auga á
syndarann loðna, jiar sem hann var að snudda á mýr-
inni langt fyrir neðan. Pilturinn læddist nær, skýldi
sér bak við hóla og steina, gekk ýmist uppréttur eða
skreið á fjórum fótum. Jú, jietta var gamli björninn,
um það var ekki að villast — og hann skaut hann í
augað.
En pilturinn, sem skaut þessu meistaraskoti — hann
Iöunn XV.
19