Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1930, Qupperneq 20

130
Putois.
IÐUNN
Putois!« »Nei, hvað heyri ég!« »Jú, svo sannarlega«.
»Er yður alvara?« »Eg er alveg viss um það. Hamt)
gekk fram með veggnum á garðinum hans Tenchants..
Svo vatt hann sér inn í Abbadísargötu og það var
mikill asi á honum. Eg gat ekki fylgf honum eftir«.
»Var það áreiðanlega hann?« »Já, það var enginn vafi
á því. Maður um fimtugt, magur og lotinn, ósköp flæk-
ingslegur, í óhreinni vinnuskyrtu*. »Já«, sagði pabbi,
»lýsingin getur átt við Putois*. »Þarna sjáið þér. Svo'
kallaði ég líka á hann. Eg kallaði: »Putois«, og hann-
sneri sér við«. »Það er aðferðin, sem lögreglumenn nota,
þegar þeir vilja ganga úr skugga um, hvort þessi og
þessi sé glæpamaðurinn, sem þeir eru að elta«. »Já,.
sagði ég yður ekki, að það væri hann! ... Það var þá
ég, sem gat haft uppi á honum, þessum Putois. Jú, ekkr
var nú útlitið hans fallegt. Það var fjarskaleg óvarkárni
af ykkur hjónunum að taka hann í vinnu. Eg er glögg
á andlit, og þótt ég hafi bara séð hann aftan frá, þyrði
ég vel að sverja, að hann er þjófur eða kannske morð-
ingi. Eyrun á honum eru vansköpuð, og það er óbrigð-
ult merki*. »Nei, tókuð þér eftir því, að eyrun á honum-
eru vansköpuð?* »Eg sé alt. Eg skal segja yður það,.
Bergeret minn, að ef þér viljið sleppa við að verða
myrtur ásamt konu og börnum, þá skuluð þér aldrei'
láta Putois stíga inn fyrir þröskuld hjá yður. Og farið
nú að mínum ráðum: Látið þér breyta öllum læsinguro
hjá yður«.
Nú kom það fyrir frú Cornouiller nokkrum dögum'
síðar, að stolið var þrem melónum úr matjurtagarðii
hennar. Nú fanst ekki þjófurinn, og því grunaði hana
Putois. Vopnaðir lögregluþjónar voru sendir að Sælu-
völlum, og niðurstöður þeirra styrktu grunsemdir frú
Cornouiller. Einmitt um þetta leyti voru á sveimi þjófa-